We hebben ons net gekwalificeerd voor het WK 2010 in Zuid-Afrika of we zijn de kluts alweer volledig kwijt.
Nadat vorige week de doelstellingen voor de komende WK en EK lekten uit het bondsbureau, minimaal halve finales op beide toernooien, liet KNVB-directeur Henk Kesler vandaag weten dat deze doelstelling niet helemaal van deze tijd is. Gelukkig, dacht ik, we zien ze nog niet helemaal vliegen. Vervolgens las ik verder en kreeg ik subiet kortsluiting in de bovenkamer:

De ambitie is bijgesteld, we gaan nu voor een eerste of tweede plaats. Daar is Bert van Marwijk het overigens helemaal mee eens, liet Kesler optekenen.

Ik weet niet welke jenever er illegaal gestookt wordt binnen de burelen van de voetbalbond, maar dit getuigt van vrijdagmiddagborrelpraat van de buitencategorie. Het werd nog erger, er volgde namelijk een heuse onderbouwing voor deze luchtfietserij:

Sport gaat om prestaties en als je een toonaangevend voetballand wilt zijn, móét je ambitieus zijn. We staan bekend om ons uitstekende opleiden en bezetten de tweede plaats op de FIFA-ranking. Dan mag, nee moet, je de lat hoog leggen, motiveerde Kesler zijn aangepaste doelstelling.

Natuurlijk ga je in de sport voor numero uno, maar dat zal ook gelden voor alle andere deelnemers in het veld. Of zal Japan hardop verkondigen dat zij de rol als klunzige figurant op zich zal nemen? Dat Pim Verbeek met Australië voor spek-en-bonen meedoet? Dat men het doelsaldo wel op mag schroeven tegen Costa Rica? Net zo min zullen deze landen de pers halen met de doelstelling dat de WK-finale gehaald zal worden. Je mag het denken, je mag het hopen, je mag er alles aan doen en voor laten, maar als serieus statement de voetbalwereld in laten slingeren lijkt mij een enkeltje dwangbuis. Verplicht geitjes aaien en naar een vissekom turen totdat je geen gevaar meer bent voor jezelf en je omgeving.
Kesler is het succes van zijn favoriete streekclub FC Twente naar het hoofd gestegen. Als je de FIFA-ranglijst als serieuze afspiegeling van de krachtsverhouding tussen de landen onderling gaat nemen wordt het tijd om op een bankje in het park eendjes te gaan voeren. De ranglijst vertoont met ingang van 3 juni 2009 de volgende top 10:

1. Spanje
2. Nederland
3. Duitsland
4. Italië
5. Brazilië
6. Engeland
7. Argentinië
8. Kroatië
9. Rusland
10. Frankrijk

Ik waag mij niet aan voorbarige uitspraken, maar ik zie de Argentijnen niet instemmend knikken met de huidige positie, terwijl men ook in buurland Brazilië geen champagne ontkurkt bij de klassering van dit moment. Beide grootmachten zullen niet wakker liggen van dit lijstje, want zij weten als geen ander dat lijstjes gemaakt worden dóór en vóór anderen. Onder Zuid-Amerikanen rekent men zich niet rijk (of arm) met wat cijfers op papier. Daar maakt men achteraf de rekening op. Maar in Nederland neemt men alvast een voorschot op de winst, dé reden waarom een kredietcrisis juist in het Westen kan plaatsvinden.

Heeft Kesler en Co. dan niets geleerd van de succesreeks onder de vorige bondscoach Marco van Basten? 30+ wedstrijden werd er niet verloren, men kwalificeerde zich glansrijk voor WK 2006 en EK 2008 en verliet de toernooien in respectievelijk de schamele achtste en kwartfinale. Plaats dit naast de weinig goeds belovende 25e plek vlak voor het begin van het WK 1998, waar Oranje pas in de halve finale verloor na strafschoppen tegen Brazilië en je weet waarom dit soort lijstjes even veel zicht in de toekomst bieden als de glazen bol van Madame Zarate op de kermis van Klundert.

Als het WK begint staat elke deelnemer op nul punten.
De hele kwalificatie is dan visverpakking.
Je zult als land 6 wedstrijden aan de bak moeten om in de finale te komen.
Maar dat geldt niet voor Nederland.
Wij spelen de finale tegen Spanje, want wij zijn het op-één-na sterkste land.
Kijk maar naar de FIFA-ranglijst.
Ik hoop dat de nummers 3 tot en met 24 dit ook zullen vinden.
Zullen ze in Spanje zichzelf óók al een finaleplaats toedichten?