Was het ingecalculeerd?
Was het onderschatting?
Of konden ze niet beter?
Vragen die om een antwoord schreeuwen nadat Ons Aller Barça, want zo mogen we de ploeg inmiddels wel noemen, met 2-0 het onderspit delfde tegen een op voorhand toch als matig bestempeld AC Milan.
2-0, dat zijn cijfers die het ergste doen vrezen voor de return in de 8ste finale van de Champions League.
Ik zou mijn geld niet meer durven zetten op Het Beste Team Aller Tijden, al moet tegelijkertijd worden gezegd dat Barça niet tot het uiterste leek te gaan in het eerste deel van de tweeluik.
En dit laatste wil ik even aan een nadere beschouwing onderwerpen, met Uw welnemen uiteraard.
Ik waarschuw op voorhand dat het onderstaande mogelijk wat kan schuren bij zelotische aanhangers van Blaugrana (als ze er niet als een Raketje van Ola bij lopen), maar man en paard mogen niet worden gespaard, om maar eens contaminerend uit de hoek te komen.

Alle superlatieven ten spijt kent FC Barcelona één zwakke plek: men lijkt niet ten koste van alles te willen winnen.
Er hangt een odeur van hooghartigheid om het vertoonde spel, een odeur die in de meeste gevallen een bedwelmende invloed heeft op de opponent, maar zich soms keert tegen haar verspreider.
Allereerst valt op dat Barça zich eigenlijk nooit bedient van een counter.
Het lijkt erop alsof zij een dergelijke tegenaanval te min vinden, ietwat achterbaks. Zoiets doe je niet, althans een heer in het voetbalverkeer doet dit niet. Een counter is voor luizen, voor sluipmoordenaars, voor lieden van bedenkelijk allooi voor wie elk doel de middelen daartoe heiligt. Zoiets.
Hetzelfde geldt voor het schot van afstand.
Met 70 minuten op de klok, 1-0 achter op het scorebord en zero uitgespeelde kansen lost Iniesta een schot op doel van buiten het strafschopgebied.
Het eerste schot.
Wat is er mis met een schot op doel?
Je moet schieten, anders kun je niet scoren, orakelde Cruijff.
Voor dit Barça is zelfs het afstandsschot te min.
Zij moet en zal de bal het doel inwandelen, het wit in de ogen van de tegenstander aanschouwen alvorens de doodsteek wordt toegebracht.
Geen counter, geen schot op goed geluk.
Barça is een autist.
L'art pour l'art.

Streeft Barça dan hogere doelen na?
Natuurlijk niet, maar ze voeren de voetbalvisie van Cruijff te ver door.
Met verzorgd aanvallend voetbal vergroot je de kans op winst.
Dat is wat FC Barcelona doet.
Maar waar Cruijff de winst als enig doel ziet heiligt het huidige Barça steeds meer de middelen.
Ze hebben deze visie heilig verklaard en dat speelt hen inmiddels parten.

De eerste twee vragen van deze column moeten mogelijk met ja worden beantwoord en dat is het grootste gevaar wat FC Barcelona loopt.
Barça kan alleen verliezen van zichzelf.
De optelsom is simpel:

a) we spelen eerst uit in San Siro, daar halen we een resultaat (lees: gelijkspel) en dan maken we thuis in Nou Camp het karwei wel af.
b) AC Milan, dat is toch wel een matige ploeg.

Het gevolg? Vingertje in de neus, tandje terug, tempootje lager.
En dan komt het schouwspel meteen niet meer uit de verf.
De veldbezetting is nog wel dusdanig dat er op balbezit gespeeld kan worden, maar wat het netvlies registreert is een potje Lummelen met Miljonairs, meer niet.
En dat is een format waar SBS6 patent op heeft, alleen dan heet het anders en doet Emile Ratelband mee.

De glorie en de lauweren van het winnen kunnen niet zonder de heroïek van het verlies op het veld van eer.
Dat is een zin waar de Romeinse geschiedschrijving jaloers op kan zijn, maar vrijvertaald komt het hier op neer:
Als je er niet alles aan hebt gedaan om te winnen is het verlies beschamend.
En beschamend is niet een woord waarmee FC Barcelona zich wil afficheren.

Mes que un club is de pay off van FC Barcelona.
Méér dan een club.
Een way to play.
Boven alles geliefd.
Het doet mij denken aan een uitspraak van Machiavelli:
als een heerser kan kiezen tussen te worden gevreesd of te worden geliefd is vrees te prefereren.
Hoeveel méér winst zou Barça behalen als een tegenstander moest vrezen voor een vlijmscherpe counter? Als men moest doordekken om het afstandsschot eruit te halen? Als Barça èlke wedstrijd wilde winnen?
Winnen is niet àlles, het is het énige.