Wisla Krakow.
Eenmaal uitgesproken en de bakker fêteert je op een doos gebak.
Bij de fietsenmaker krijg je een mountainbike, gratis.
De Porschedealer poetst de spiegels van de 911 GT3 nog even op een overhandigt jou de sleutels.
Wisla Krakow.

Ik wist niet dat deze Poolse voetbalclub een dergelijke uitwerking op mensen heeft. De clubnaam is genoeg om te overtuigen. Twaalf keer kampioen van Polen, ga er maar aan staan. We hebben het hier blijkbaar over een grootmacht in het mondiale voetbal, een Lorelei die eenmaal de mytische woorden uitgesproken de mens volledig inpalmt.
Ik dacht zelf dat alleen FC Barcelona, Real Madrid, Manchester United of Juventus deze magische aantrekkingskracht bezaten, maar er is na afgelopen zaterdag blijkbaar nòg een club die zonder verdere toevoeging overtuigt: Wisla Krakow.

Robert Maaskant, afgelopen vrijdag nog trainer van NAC uit Breda, is hals over de kop naar Wisla Krakow vertrokken.
Naar Polen.
Niemand gaat naar Polen.
Iedereen wil uit Polen weg.
We hebben in Nederland Polen uit onze oren komen.
In Duitsland staan iedere dag tientallen brikken langs de weg te roken, afgeladen met Poolse carpoolers, op weg naar een schijtklusje in Nederland.
Voor een schijtloon.
Daarom leveren ze (in de regel, heb ik mij laten vertellen) ook meestal schijtkwaliteit.
Polen hebben dus wèl humor, alleen zien wij dat niet zo.

Op welke wijze de voorzitter van Wisla Krakow hem wist te overtuigen om naar Polen te komen, antwoordde Maaskant: enkel door het noemen van de naam van de club.
Wisla Krakow dus.
Met droge ogen durfde Maaskant dit te verkondigen.
Of het is een staaltje Poolse humor (die wij dus niet begrijpen), òf Maaskant liegt dat ie barst.
Niemand gaat voor zijn plezier naar Polen.
Leo Beenhakker heeft er gezeten, maar die cashte een bedrag waar een paard de hik van krijgt en wist bovendien te bedingen dat hij doordeweeks in het buitenland mocht vertoeven. Spelers kijken, U kent dat wel.
Noem drie Poolse spelers, drie Poolse voetbalclubs en je bent al een autoriteit op het gebied van het Poolse voetbal. Niemand weet er iets van omdat buiten Polen niets bekend is van het Poolse voetbal. Ze halen nooit de Champions League en de Europa League is zelfs al te hoog gegrepen.
Polen dus, of beter Wisla Krakow.

Binnenkort krijgen we in een interview te lezen dat het niveau van Wisla Krakow behoorlijk hoog is.
Dat zegt Co Adriaanse ook van de spelers van Jong Qatar.
Of Henk ten Cate van Umm-Salal (een voetbalclub uit Qatar, voor de goede orde).

Er is maar één niveau aantrekkelijk genoeg om in zulke contreien werkzaam te zijn:
het niveau salaris.
Het geeft niet, Robert, het is lief dat je zulke naieve teksten durft uit te spreken.
Ik probeer het ook, voor de laatste keer:
Wisla Krakow.
Bij mij werkt het niet.