terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

natrappen

Een kleuterklas.
Zo bestempelde Co Adriaanse zijn elftal nadat AZ afgelopen zondag in de slotfase een 0-1 voorsprong bij ADO Den Haag alsnog volledig verspeelde (2-1).
Ik ga op het juiste moment weg, memoreerde hij nog maar eens aan zijn eigen beslissing om AZ aan het eind van het seizoen te verlaten.
Waarom geeft Adriaanse zijn team aan het eind van een geweldig seizoen nog een trap na?

AZ speelde tot enkele weken geleden nog voor een Champion’s League plaats en miste vorige week in enkele verdampte seconden de finale van de UEFAcup. De ploeg uit Alkmaar vertoonde hoogstaand, aanvallend voetbal, is hofleverancier van het Nederlands elftal en is Europees een visitekaartje van de Hollandse School.
Niemand die betwist dat Adriaanse aan het hoofd van deze klas stond, dat hij de architect achter dit prachtige bouwwerk is geweest. Co is dé man, de head honcho, numero uno, haalt met krachtige uitspraken de wekelijkse sportpagina’s en na verloop van tijd ook nog zijn gelijk, als men hem in een sportprogramma confronteert met zijn eerdere citaten, desnoods van jaren terug. Hij haalt zijn doelstelling (AZ Europees voetbal), dat lukt ook niet iedereen, en FC Porto, 1.FC Köln en Celtic dingen naar zijn handtekening.
Waarom dan toch de publiekelijke uitbrander?

AZ is opgebrand, heeft na het missen van de UEFA-boot naar Lissabon niets meer om voor te presteren. Het UEFA-ticket voor komend seizoen is binnen, de derde plaats komt niet meer in gevaar, alleen het ego kan de spelers nog tot daden aansporen. Ook geen winstpremies of publiek, als een voetballer geestelijk leeg is, dan verdwijnt de blinde wil om te winnen.
Het op het eerste gezicht knullige verlies tegen ADO Den Haag is niets meer dan een optelsom van bovenstaande factoren en daar had Adriaanse wel wat meer coulance kunnen betrachten. Co claimt een visionair te zijn, maar ontbeert blijkbaar inzicht in de werking van de menselijke geest vlak ná het moment van falen (UEFA-finale) of behalen (Europees voetbal).
Adriaanse vertoont dwangneurotische trekken. Hij lijkt zijn vroegere gebrek aan eigen technische capaciteiten om aan te kunnen vallen (hij was in zijn actieve voetbalperiode een voorstopper) te compenseren als trainer met superaanvallend, soms op het naïeve af, voetbal. Met Willem II behaalde hij de Champion’s League, met AZ mist hij nipt de UEFAcup finale. Wat zijn benen niet konden, dat wilde hij wél met zijn hoofd. En aldus geschiedde. Alleen heeft een voorstopper in de regel weinig kaas gegeten van de delicate geestestoestand van een aanvaller. Co wist niet beter dan nooit en te nimmer opgeven. Logisch, zijn broodwinning was volledig afhankelijk van de volle 90 minuten inzet. De achterhoede en het middenveld van AZ zijn na drie jaar indoctrinatie van verzorgd, naar voren gericht en op balbezit spelend voetbal de effectieve blinde roei in de slotfase van een wedstrijd verleerd. De bal in de tribunes, een tegenstander over de hekken, alleen toegestaan indien hèt nog ergens om gaat.
Voor het merendeel van AZ ging de wedstrijd tegen ADO Den Haag nergens meer om.
Dit was geen kleuterklas, dit was een middelbare schoolklas na ontvangst van het eindrapport. Sommigen blijven zitten, sommigen gaan over, sommigen gaan weg. Daar veranderen de laatste overhoringen niets meer aan.
Dit had Co moeten kunnen weten, hij is immers schoolmeester geweest?
En dáár wringt nu net de schoen. Adriaanse wil áf van het predikaat schoolmeester. Hij wil in zijn eigen blinde vlek voor vól worden aangezien en daarom haalt hij de knoet over zijn elftal. Tot het bittere einde. En die bittere nasmaak heeft Adriaanse nu al en spuwt zijn gal.

Wijlen Ernst Happel zou hem betiteld hebben als CIOS loel, maar diezelfde Happel ging met Feyenoord, de kersverse Europacup I winnaar, enkele maanden later in de eerste ronde onderuit tegen UT Arad. Niemand die de Oostenrijkse Weltmeister herinnert als de schlemiel die verloor van obscure Roemeense voddenbalen.
Denkt Co dat er iemand over enkele weken, laat staan jaren, nog zal spreken over het verlies tegen ADO Den Haag?
Toch een typisch lerarentrekje.

copyright by © judge