Hij heeft het niet gered.
Het zullen de eerste woorden zijn die menige voetbalkenner over zijn lippen zal laten rollen als de naam Nordin van Schuppen valt.
Klopt. Als met redden bedoeld wordt dat hij niet de top van het betaalde voetbal in Nederland (en dan hoogstwaarschijnlijk was doorgestoten naar de Europese top) heeft gespeeld. In plaats daarvan vertoonde hij zijn ongehoord vele voetbaltalent bij amateurclubjes als SV Zeist en as we speak bij het lokale Dalto uit Driebergen.
Waar? Oh ja, van de verkeersinformatie.

Nordin van Schuppen speelde in de jaren tachtig van de vorige eeuw in de jeugd van Ajax en zijn talent was dermate groot dat hij door de media (en ik geloof de illustere Johan C. zelf) werd bestempeld als de Nieuwe Cruijff. Of Beter dan Van Basten (die net naar AC Milan was verkast), een krantenkop die als een molensteen om de nog jonge nek van Van Schuppen werd gehangen. Geen glorierijke carriëre, maar een exit via de letterlijke zijlijn volgde toen tijdens een training onder jeugdtrainer Van Gaal de bal over het hek werd geschoten. Schuppen gaat de bal halen, bulderde de oefenmeester die later zo geroemd zou worden om zijn pedagogische aanpak. Nordin begreep er niets van (vrij vertaald: Louis begrijpt er niets van), híj had de bal toch niet over het hek geschoten? Onderweg naar de bal bedacht hij zich. Straf? Waarom? I don’t think so, Tim en liep naar de zijlijn richting kleedkamer en vertrok voorgoed uit De Meer (bron: leerschool Ajax).

De voetballerij bestaat al sinds mensenheugenis uit grote bekken, slijmerds, schooiers, van God verlaten supertalenten en middelmaat. Met een grote bek kom je heel ver, getuige de palmares van Arie Haan, toch echt niet de meest begenadigde speler op de velden van de superjaren 70. Google Arie maar even en zijn prijslijst slaat een gat in je ademhaling. Hij?!? Inderdaad, Arie Bombarie heeft zich overal naar de prijzen geluld. Natuurlijk had hij twee onwaarschijnlijke kanonschoten tijdens het WK 1978, maar toen had hij zijn kostje al lang gekocht. En tijdens het grootste omkoopschandaal van België in 1982 waarmee Standard Luik de landstitel kocht van Waterschei ontsprong slechts één speler de dans: Arie Haan. Hij speelde op het moment van de rechtzaak in 1984 (wat toevallig) in China en bleef daardoor buiten schot.
Het geslijm van Victor Sikora zal eenieder nog op het netvlies gebrand staan als er weer een doelpunt door zijn toenmalige medespeler Van der Vaart wordt gemaakt. Tot tweemaal toe duidelijk lipleesbaar in de camera naar Rafael ik hou van je. Niets ten nadele van de heerenliefde (not my cup of tea, toch maar voor de zekerheid), maar dermate je tong in het oor van de topspeler duwen om tezamen op de foto te komen is van een niveau waar aarsmaden nog hun neus voor optrekken. Toevallig stond de reeds eerder genoemde Haan ook opvallend vaak met Cruijff op dezelfde foto. Johan scoorde en Arie hing steevast als eerste om zijn nek. Wat stampen we lekker, he? zei de muis tegen de olifant. Dat werk.
Jan van Halst, tegenwoordig voetbalanalist op televisie en columnist bij de lokale Nieuwsbode, gratis bezorgd in Zeist e.o. (het maakt ze echt niet meer uit hoe ze hun poen verdienen), schupte zich een contract bij FC Utrecht. Hoe? Hij sloopte gewoon letterlijk de concurrentie tijdens de try outs, zodat alleen Jantje overbleef. Geroemd om zijn mentaliteit, werd hij onder Jan Wouters nog de Jan Wouters bij Ajax. Dat bleek toch een stapje te hoog, maar dat zag je niet aan hem af. Hij verkoopt zich tegenwoordig als selfmade man die het in de voetbaljungle toch maar mooi gemaakt heeft.

Een supertalent ontplooit zich in de periferie van de eigen ziel. Hij heeft van nature problemen met de confectiemaatschappij, met baasjes die baas spelen omdat ze daarvoor zijn aangewezen. Zij zijn niet te vatten in een keurslijf, looplijnen of opdrachten. Zij doen, waar anderen nog moeten denken. De middelmaat erkent de schoonheid van de artiest of wil het vernietigen. Controverse is het begin van anarchie en dan verdwijnt het kader waarbinnen de grootste gemene deler zich lethargisch voortbeweegt. Dat wil men niet. Dat potentiële gevaar moet worden bezweerd. Dan moet Schuppen de bal maar halen, dan leert ie wat opdrachten zijn. Zoiets.
Nordin van Schuppen dolde in zijn beste jaren de veters uit de schoenen van Haan, Sikora en Van Halst. Ook Van Gaal kon het niet verkroppen dat Van Schuppen zijn eigen geometrie op het veld zag. Dan moet het maar kapot.
Nordin van Schuppen heeft het niet gered. Wat niet? Hij heeft geen wedstrijden hoeven oplichten, hoeven te slijmen totdat zijn eigenwaarde tot het absolute nulpunt was gedaald, hij heeft geen benen hoeven breken om te zijn wat hij is: een prachtige voetballer.

Nordin van Schuppen balt komende dinsdagavond met Dalto 3 voor de beker tegen FZO. Ik ben blij dat ik leider mag zijn van dat elftal. Met Nordin (hoogstwaarschijnlijk eenmalig, hij is speler van Dalto 1) onder mijn hoede (alsof ik hem iets moet gaan vertellen, het idee alleen al) beleef ik een unieke avond.
De Nieuwe Cruijff in de opstelling op mijn bierviltje.
Dat ik dat nog mag meemaken.