terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

Auschwitz

Het Nederlands elftal zal tijdens het EK een bezoek brengen aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz. Auschwitz is niet ver van de Poolse stad Krakau, de uitvalsbasis van Oranje.

Fantastisch initiatief! Althans in het kader van Hoe verkloot ik zo snel mogelijk het EK.
Het meesterbrein dat dit traumatiserende tripje heeft bedacht heeft werkelijk geen greintje verstand van spel, sport, laat staan topsport. En ik mag toch hopen dat we dat laatste van plan zijn in Polen en de Oekraïne, topsport bedrijven.

Topsport gedijt het beste in een omgeving die volledig onder controle is. Daarom gaat men reeds een jaar vantevoren op zoek naar een resort, alwaar de Oranje vedetten zich kunnen terugtrekken, omringd door alle mogelijk luxe, een klein beetje vertier (Ali B) en zo min mogelijk afleiding of verleiding. Alles wat de one-track mind van de sporter kan beinvloeden wordt coûte-que-coûte weggesneden.
Focus is het magische woord.
Een doel stellen en daar in een kaarsrechte lijn op af gaan.
Nietsontziend.
En dus wordt niet alleen het verblijf met zorg gekozen, maar worden ook de echtgenotes/vriendinnen kaltgestellt. Door hen deelgenoot te maken van het Grote Plan (lees: hen uitnodigen voor enkele dagen op het trainingskamp). Zo worden zij medeplichtig in winst (dat is goed) en verlies (dat is slecht), ontstaat er een verantwoording naar de groep en peer-pressure doet de rest. Als de speler in kwestie niet naar behoren presteert is het mede, zo niet de volledige schuld van zijn vrouw, zoiets. Zo verkleint de technische staf het risico op nachtelijk telefonades met de eega omdat er een paar spelers in een zwembad zijn aanbeland.

Damage control.
Containmentpolitiek.
Risicomanagement.
SWOT-analyse.
De topsport kent deze termen reeds jaren. overgewaaid uit het bedrijfsleven, maar inmiddels even invloedrijk als kantelen, knijpen, doordekken, de derde man zoeken en de tweede bal hebben.
Voetbal is niet langer meer een spel.
Voetbal is niet langer meer een sport.
Voetbal is een produkt, de voetballerij een bedrijfstak en de core business is topsport bedrijven.
En de bedrijven doen aan topsport.
Win-win situatie.
Zero Risk policy.
Daarom wordt er preventief gewisseld.
Pro-actief gehandeld.
Het risico, als het de kop opsteekt, moet stante pede verkleind worden.
Tot nul.
Alleen zo houd je controle.
Als coach.
Als team.
Als speler.

Jarenlang heeft men er hard aan gewerkt om de voetballer en zijn habitat tot een prefab leventje te versimplificeren. Prefab antwoorden op vragen van verslaggevers, prefab vrouwtje, auto, horloge en headset. Men had de voetballers het liefst eendimensionaal; wel zo hapklaar en bovenal voorspelbaar.
Controle buiten het veld was controle binnen het veld.
Maar ondanks alle inspanningen bleek men een misvatting te hebben gemaakt: de gedachtewereld van de spelers was niet onder controle te houden. Deze les leerde men tijdens het EK 2008.
Toen werd het gezin Boulahrouz getroffen door de meest aangrijpende zinloosheid van het bestaan: het overlijden van een kind. De spelers van toen steunden hun kameraad waar zij konden, niet meer dan logisch. De kwartfinale tegen Rusland werd vervolgens verloren. Ook logisch.

Het trappen tegen een balletje is te futiel voor woorden, afgezet tegen de onpeilbare diepten van het menselijk leed waarmee men is geconfronteerd.

Nadien deed men er alles aan om ook de geestelijke controle over spelers te krijgen.
Tijdens het WK 2010 in Zuid-Afrika was het de spelers verboden om krantencolumns te vullen, te twitteren en andere vormen van gedachtengoed naar buiten te brengen.
Job well done, leek het, maar toen was daar Bert Maalderink. Zijn opruiende gesprekjes werden ge-red flagged en bij voortduring stond de NOS-verslaggever onder vergaand toezicht. Als Oranje voortijds gestrand was in het toernooi had Bert gebungeld aan een boom. Op zeker.
Een beangstigende vorm van patriottisme maakte zich van ons meester: if you are not with us, you are against us.

En dan nu tijdens het EK 2012 een bezoek aan Auschwitz.
Hel op aarde.
Onbeschrijflijk wat daar heeft plaatsgevonden.
De ziekste zijde van het menselijk bestaan kreeg op die plaats een vrijbrief voor ondenkbare wreedheden en gruweldaden.
Daar blijft geen mens onaangedaan onder.
Daar kun je zeker, en helemaal als vader (en daar hebben we er wel een aantal van in de selectie), nog wel eens keihard met de neus op feiten worden gedrukt. Een nachtje slecht slapen lijkt mij het minste effect, maar met een beetje pech ziet men de zinloosheid in van de aanschaf van de 4e Ferrari, de poppenkast die het voetbalcircus tegenwoordig is en wordt men geteisterd door beelden van kleine peuters en kleuters die vergast worden, terwijl tweelingen op de operatietafel aan de ziekelijke experimenten van Mengele worden onderworpen. Zonder verdoving uiteraard. Ik weet het niet, maar ik wordt al lichtelijk onpasselijk als ik de afgelopen twee zinnen intyp, dus de impact van een tripje Auschwitz kan ik niet eens bij mijzelf inschatten.
Denkt Van Marwijk dat wel te kunnen bij zijn spelers?
 
Waarom Bert dit risico neemt is mij een raadsel.
Wil hij laten zien dat voetballers meer diepgang hebben dan hun nieuwste tattoo?
Dat geloof ik wel.
Zodra die jongens de poort uitlopen met de ziekelijke tekst Arbeit Macht Frei zijn zij andere mensen.
Al is het alleen omdat zij die poort hebben kunnen uitlopen.
Dat is weinigen gegeven.

copyright by © judge