terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

WK: dag 11, 12 en 13

Het WK begint los te komen. Gelukkig maar voor de voetballiefhebbers, want van al dat negatieve gereken wordt je als beeldbuistoerist niet blij. Veel landen moeten voor de driepunter gaan om nog kans te maken op de knock-outfase en gaan Gung Ho voor de winst.

Maandag deelde Portugal een dreun uit aan Noord-Korea die ze in het thuisland hebben voelen naschokken: 7-0. Superster Christiano Ronaldo zit nog lang niet op zijn niveau, maar trekt door zijn presence veel aandacht van verdedigers, waardoor ploeggenoten een metertje méér vrijheid krijgen dan goed is voor een opponent. De Noord-Koreanen (zo mag je ze niet noemen, het is de People Democracy, ze hebben wèl humor) overwegen ongetwijfeld om niet terug te keren naar het thuisland, want ze kunnen zomaar in een interneringskamp terechtkomen als schandpalen van de natie.

De Chilenen wisten de Zwitserse muur te beslechten met superenthousiast aanvallend spel: 1-0. Het frustrerende kunstje dat Zwitserland wist te flikken tegen Spanje werd gelukkig niet beloond. Spanje herstelde zich na deze dreun en zegevierde over Honduras: 2-0. David Villa is los, een must voor spitsen om in het toernooi te komen.

De 3e speelronde leverde prachtige wedstrijden op. De schande van Frankrijk mondde uit in een smadelijke nederlaag tegen gastland Zuid-Afrika: 1-2. Het enige winstpunt voor Les Bleus is dat men eerder dan verwacht afscheid kan nemen van prutser Domenech. En met hem natuurlijk versleten haantjes als Henry en Gallas.
Mexico en Uruguay, beide landen hadden voldoende aan een salonremise om door te gaan, probeerden de laatste groepswedstrijd wel degelijk te winnen. Uruguay trok aan het langste eind middels een rake kopbal van Luis Suarez: 0-1.

Ondanks dat Nigeria nog voor de laatste kansen vocht tegen Zuid-Korea was de televisie toch afgesteld op Argentinië. En terecht! Messi, voorzien van een Griekse schaduw (op zijn Grieks), leek lange tijd niet los te kunnen komen van zijn persoonlijke cipier. Misrekening van Otto Rehhagel, want Messi is niet kalt te stellen. De paar momenten dat de kleine dribbelduivel zich lostoverde waren om in te lijsten. Messi scoorde niet, iets wat hem door de hele voetbalwereld inmiddels gegund wordt, maar was wel weer beslissend zodat anderen doel konden treffen: 2-0. Griekenland had ook nog een kans op een verder verblijf op de WK, maar als je met een enkele spits aantreedt is het de retorische vraag of je dan nog wel een zege kunt binnenslepen. De Argentijnen tikten de Hellenen zo nu en dan scheel, hadden gerust van elke tien speelminuten 80 procent de bal aan de voet en bleven ondanks het loopgravenvoetbal van de Grieken bezeten van het maken van een doelpunt. Dat uitgerekend de oude held Martin Palermo de tweede treffer aantekende (na een poeier op de paal van Messi) was een triomf voor hem en Maradona, die hiermee zijn morele schuld inloste aan de speler die Argentinië naar het WK schoot.
In liefde en oorlog is alles geoorloofd, de Grieken kozen voor de oorlog. Oorlog met het spel, oorlog met de bal. De Argentijnen gaan voor de liefde, met de tragiek van de tango in het hart beminnen zij de bal, niet voor niets la pelota (vrouwelijk) genoemd. Of zij het zullen redden met deze poëtische insteek is de vraag, echter oorlog schuwt de gemiddelde Gaucho ook niet. We zullen het zien.

Duitsland en Engeland streden voor hun laatste kansen en grepen deze ook. Zowel Ghana als Slovenië verloren met 1-0.
Dit gaf mij een unheimisch gevoel.
Waarom?
Oranje gaat vanavond freewheelen tegen Kameroen, de zetel in de volgende ronde is immers al gereserveerd. Onze jongens hebben nog geen strijd hoeven leveren, zijn nog niet getest op hun innerlijke kracht, hun mentale weerbaarheid. When the going gets tough, the tough get going (or the tough get rough). Wat gebeurt er als we tegen (hoogstwaarschijnlijk) Italië zwaar aan de bak moeten? Ook de Azzuri hebben dan al thuis moeten geven om de 8ste finales te bereiken en zijn dus gehard in de geest. Dat laatste staat Nederland niet om bekend. Oranje is geen ploeg die met het mes tussen de tanden lijf en leden in een bottensplijtend duel gooit.
Ik hoop dat het niet nodig zal zijn, dat we ons voetballend naar een zege kunnen spelen.
Doemdenken?
Zenuwen?
Ik denk alleen maar even terug aan twee jaar geleden.
Niet doen.

copyright by © judge