terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

Klinsmann

Je vraagt je af wat de Duitse voetbalbond heeft bezield om Jürgen Klinsmann aan te stellen als bondscoach. Wie heeft het functieprofiel opgesteld en vervolgens Klinsi als passende kandidaat voorgedragen? Wat stond er in het functieprofiel? Wat waren de kerncompetenties waarover de nieuwe bondscoach moest beschikken?

Allerhande vragen passeren de Duitse revue, tot aan de Bondsdag toe, een publiekelijk schimpende Beckenbauer, afgedwongen keuzes van doelmannen, abominabel voetbal, beschamende verliezen, Klinsmann heeft in anderhalf jaar bondstrainerschap een trotse natie, de Vize Weltmeister sinds 2002, op haar fundamenten doen schudden. Er is gesneden in de selectie alsof er een dood paard op de anatomietafel van ijverige studenten in de medicijnen terecht was gekomen, er is anti-Duits gepoogd te voetballen, op Hollandse leest geschoeid (probeer dat idee andersom eens te verkopen in Nederland en u begrijpt dat het in Keulen nog steeds dondert) en hij geeft niet thuis als er weer een bijeenkomst is van hotemetoten omtrent de organisatie van het WK in die Heimat.

Jürgen Klinsmann is voor Duitse begrippen een vrijdenkende hippie die tijdens zijn loopbaan als speler al de voorkeur gaf aan een rondreisvakantie door de Verenigde Staten in een Kever, gekleed in een spijkerbroek en een slobbertrui, terwijl zijn collegae mondain verpoosden in een vijfsterren resort, de ultieme macho bink uithangend. Wars van opsmuk en dedain liet hij de feestjes aan zich voorbijgaan, verkoos de anonimiteit boven de poeha van het pluche. Hij is het absolute tegenbeeld van de man voor wie het WK 2006 als het protserige uithangbord ter meerdere glorie van zichzelf geldt: Kaiser Franz Beckenbauer. Der Franz is de verpersoonlijking van een billboard voor de nouveau riche, een keizer in zijn metier, die zich het liefst omringt met captains of industry en blauw bloed, samen van een Moët nippend op een rode loper.
De hippie doet niet wat de keizer van hem verlangt: hij verschijnt niet op de gewenste presentaties, hij woont en verblijft meestens in zijn domicilie in de VS, hij geeft Beckenbauer geen aansprekende resultaten, hij laat Bayern München in de wind hangen omtrent zijn keuze van de eerste doelman, kortom hij is het kiezeltje in de lakschoen waardoor de keizer niet lekker loopt. Lekker belangrijk allemaal, zie je Klinsmann denken. Heel belangrijk allemaal, hoor je Beckenbauer wereldwijd aan de pers verkondigen.

Ik vrees dat Klinsmann een mission impossible is aangegaan. Als hij verliest (zijn krediet is hij al lang verloren) dan wacht de schandpaal, mocht hij onverhoopt winnen, dan is het de wereldtitel van Beckenbauer, die als enige vertrouwen bleef houden in de keuzeheer.
Vertrouwen???
Inderdaad. Je kunt toch op je vingers natellen dat der Kaiser er wel weer een dusdanige draai aan zal geven dat hij met zijn vileine kritiek de bondscoach heeft gedwongen om het uiterste uit zichzelf en de spelersgroep te persen. Zonder pressie geen prestatie, nietwaar?

Op één vlak zijn Klinsmann en Beckenbauer het eens: de waardering voor het voetbal van Oranje. Eerstgenoemde is een bewonderaar van de spelopvatting van Marco van Basten, terwijl der Kaiser het Oranje van Johan Cruijff het best voetballende elftal vond.
Een detail: Beckenbauer had eerst de beer geschoten, Klinsmann heeft de huid nu al verkocht. Zijn eigen huid, welteverstaan.

copyright by © judge