terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

driemaal is scheepsrecht

Driemaal is scheepsrecht. Diego Maradona verscheen afgelopen zondag voor de derde keer in zijn leven in Nederland, tegelijkertijd de derde poging van schrijver dezes om el mejor jugador de todos los tiempos in levende lijve te kunnen aanschouwen. De eerste twee verschijningen van de Grootste speler aller tijden binnen onze Hollandse grenzen liepen voorheen niet synchroon met mijn agenda, maar ditmaal was het dan toch raak.
Uiteindelijk.
Gelukkig.

Diego Maradona speelde in de begin tachtiger jaren van de vorige eeuw een oefeninterland tegen Oranje, wisselde van tricot met Johnny Rep, die vervolgens nog niet echt in de gaten had dat hij met de Allergrootste van shirt had geruild. Rep heeft naar verluidt het shirt van het toenmalige Argentijnse wonderkind weggeven aan een Corsicaanse schone.
Naam onbekend, shirt nooit meer gezien.
Incognito (voor zover dat mogelijk is voor een superster van zijn formaat) visiteerde hij Amsterdam nog eens, bezocht een dubieus exportidee te weten De Wallen en daarmee leek de kous af wat betreft het zetten van zijn magische voeten in onze polder.
Tot zondagavond 31 juli 2005.
Als kersverse vice-voorzitter van het Zuid-Amerikaanse voetbalbolwerk Boca Juniors nam hij in de Amsterdam Arena plaats op de bank naast coach Alfio Basile om Boca naar een 1-0 winst op toernooi-organisator Ajax te begeleiden. Arsenal met Henry en Bergkamp, Porto met kersverse coach Adriaanse, Boca Juniors en Ajax streden om de eer om het Amsterdam Tournament te winnen, maar de voltallige media dromde zich om de kleine, fitte balmagister van weleer, om maar vooral geen geste of quote te missen. Dat de Groten ook hun eigen gedragscode kennen bleek toen Dennis Bergkamp een hand kreeg van Maradona, even later liep de bijna 45-jarige (van 30 oktober 1960) wereldster naar Thierry Henry en zij wisselden wat wederzijdse vriendelijkheden uit.
De rest van de voetbalmiljonairs keek toe. Nigel de Jong begon spontaan te klappen toen hij de dribbelkoning in het oog kreeg.
En zo hoort het ook.

Op een aganebbis plaats twee ringen hoog, achter plexiglas op rij nogwat in de hoek kijk ik met gepaste bewondering naar mijn absolute idool. Dit is de man die ik in 1991 wilde gaan opzoeken in Napels, maar een week voordat ik met enkele andere Maradona fans in mijn oude Golf op de bonnefooi naar Italië zou afreizen kwam het bericht door dat Diego betrapt was op cocaïnegebruik. Maradona zou na dit incident geen wedstrijd meer voor AC Napoli uitkomen en zijn speelminuten in Europa bleken voorbij.
In 1998 toog ik naar zijn geboorteland en begon een zoektocht in Buenos Aires. Via via kwam ik op CeNard, het trainings- en revalidatiecentrum van bijna alle Argentijnse topatleten.
Geen Diego.
Dezelfde connectie wist mij het appartement in de stad (Villa Devoto, op de hoek van Havana y Segurola) te wijzen, tegenover welk een muurkrant is waar iedere fan van de Argentijnse halfgod een boodschap (Judge was here) kan achterlaten.
Na uren op de uitkijk met camera in de aanslag, geen Diego.
Een laatste poging ondernam ik door op de zwarte markt aan een toegangskaartje te komen voor de kampioenswedstrijd van Boca tegen Independiente. In een uitpuilend en van de kook geraakt Bombonera behaalde Boca de titel van de Apertura 1998, maar geen Diego.
Diego bleek enkele dagen eerder naar Italië te zijn afgereisd voor een Miss-verkiezing en enkele andere televisieoptredens.

En dan zijn we weer zeven(!) jaar verder en zie ik hem tòch nog. Nadat hij enkele keren steevast op weg was naar de eeuwige voetbalvelden en Wilfried de Jong in zijn programma Holland Sport al aan het aftellen was zie ik hem nu in levende lijve. Maradona in eigen persoon. Hij kan mij niet horen, hij zal mij niet zien, maar wat geeft het? Telkens als hij in beeld komt klap ik mijn handen stuk, joel ik als een uitzinnige. Mijn idool is tegelijkertijd op dezelfde plaats op deze wereld als ik. Hij kijkt naar dezelfde wedstrijd, hij hoopt even vurig als ikzelf dat Boca zal winnen van Ajax.
Hij is ook een fan van Boca Juniors.
Hij is ook een middenvelder.
Hij is ook links.
Hij is.
Ik ben.
Gelukkig.

De cirkel is rond.

copyright by © judge