Donderdagmiddag 23 oktober kreeg ik een sms-je van mijn medecolumnist Giro dat er wat loos was bij zijn cluppie FC Utrecht. De vier assistent-trainers van de lokale FC waren op straat gezet. Willem van Hanegem bleef en kreeg zelfs (volgens de geruchten) een contractverlenging van een jaar aangeboden.
Nu blijkt dat er die maandagavond daarvoor reeds topoverleg had plaatsgevonden tussen voorzitter Van Dop, eigenaar Van Seumeren, Piet Buter en de Kromme. Wat er die avond is besproken weten alleen de aanwezigen, de media doen allerhande gissingen naar het ware verhaal van het massa-ontslag en het meest saillante detail: het aanblijven van Van Hanegem. Als we dan toch moeten gissen, zolang Willem geen openheid van zaken geeft (hij is ziek thuis), dan volgt nu mijn idee naar de toedracht.
Er wordt zwaar gespeculeerd over het feit dat het aan chemie ontbrak tussen Willem en de assistenten Van Loen, Nascimento, de looptrainer en de keeperstrainer. Een gebrek aan chemie die zich doorvertaalde naar de spelersgroep. Als je een stok zoekt om de hond mee te slaan vind je hem altijd, maar dit is mijns inziens bezijden de waarheid.
Ik denk het volgende: Er was gemor binnen de club over Willem van Hanegem.

Niets geen geneuzel over Van Loen of de looptrainer, nee, alle vingers, van spelers tot directie, wezen naar de aperte absentie van de Kromme. Voorzitter Van Dop had vorig seizoen bij de aanstelling van Van Hanegem zich in een hoek laten drukken door de Kromme. Willem wilde geen veldwerk doen, Willem wilde geen persconferenties doen, het enige dat Willem echt wilde was datgene waar hij zich altijd mee in zijn element heeft gevoeld: de praatpaal zijn. Met een groepje spelers na afloop uren bomen over het spelletje. Bakkie erbij, peukie, en maar ouwenelen over voetbal. Meer niet. In de optiek van de Kromme gaf hij de spelers op deze wijze veel meer voetbalwijsheid mee dan de laatste trainingsmethode Zeist ooit zou kunnen.
Het veldwerk werd overgelaten aan Van Loen, bijgestaan door Nascimento. Het loopwerk (waar Willem altijd al een broertje dood aan had) was voor Druppers, die al 13 jaar bij FC Utrecht werkte, en de keepers uiteraard voor de keeperstrainer. De laatste twee onderdelen van het werk zijn bij de meeste clubs reeds uitbesteed aan specialisten, maar het veldwerk, daarvan vond men door alle geledingen heen toch dat dit de hoofdtaak was van de hoofdtrainer. Zeker in dit geval, waar de hoofdtrainer Van Hanegem heette en dus van een totaal ander kaliber is dan Van Loen of Nascimento.
Het ging niet goed met FC Utrecht. Vorig seizoen geeindigd op de tiende plaats, dit jaar weer teveel wedstrijden kansloos verliezend. Er moest wat gebeuren en wie was de hoofdschuldige in dit verhaal? Juist, Willem van Hanegem. De spelers van FC Utrecht wilden getraind worden door de illustere Kromme, niet door een assistent. Echter, Willem had juist Van Loen belangrijk gemaakt (zodat hij langs de zijlijn kon blijven) en dat had men zelfs binnen de directie gehonoreerd door Van Loen zijn contract te verlengen. John van Loen zou door Van Hanegem klaargestoomd worden als zijn opvolger. Omdat er uiteindelijk teveel weerstand kwam tegen de huidige opzet en taakverdeling, weerstand van zowel spelers als directie, uiteraard geinstigeerd door de belabberde resultaten, moest men tot rigoureuze acties overgaan.

Willem werd ontboden en de door hem onderhandelde uitzonderingspositie werd ingetrokken. Mogelijk dat Van Seumeren zich sterk maakte dat hij in Willem toch echt het boegbeeld van de club zag. Een boegbeeld staat de pers te woord, een boegbeeld doet zijn expertise gelden op het veld. Willem voelde zich in het nauw gedreven, niet in de laatste plaats doordat hij zelf volledig verantwoordelijk was voor de plaats die Van Loen inmiddels innam binnen de club. Van Loen was niet slechts een pillonnendrager, hij was door Willem tot een belangrijke pion gepromoveerd. Het intrekken van de vroegere afspraken betekende dat Willem zijn protegé weer terug naar af zou sturen. Dit kon Van Hanegem niet over zijn hart verkrijgen en wilde dit verraad aan zich voorbij laten gaan. Toen kwamen de Farizeëers op het idee om Willem dan buiten schot te laten en de schuld van de situatie in de schoenen van Van Loen te schuiven. Dat wilde Willem niet, hij had teveel koffie en loze uurtjes met die Rooie doorgebracht, Van Loen was zijn vriend en een vriend kon hij de schuld niet laten krijgen van een situatie die hij zelf had bewerkstelligd. De Farizeëers wilden echter iemands kop zien rollen, maar niet die van de Kromme. De Kromme moest ten allen tijde aanblijven. En dus werd de schuld gedeeld: dan alle assistenten eruit, een lulverhaal over gebrek aan chemie, nog wat roddeltjes her en der, een leugen meer of minder over eerdere functioneringsgesprekken en het probleem was opgelost. Op deze wijze kon Van Hanegem weer gaan doen waar ze hem vorig seizoen al voor hadden gehaald, namelijk trainen en werd de uitzonderingspositie geruisloos weggepoetst. Nu moest Willem wel weer de pers te woord staan en training geven, alle assistenten waren immers de laan uit. En Willem hoefde zelf niet een slecht nieuws gesprek aan met Van Loen, iets waar hij als een berg tegen op zag.
Willem Van Hanegem zit nu ziek thuis. Hij voelt zich een Judas, die heeft meegewerkt aan het ontslag van onschuldigen (de keeperstrainer en de looptrainer) en aan het ontslag van zijn vriend Van Loen. (Nascimento vond hij volgens insiders een lul, dus zijn ontslag deert hem niet). Hij laat in zijn column in het AD optekenen dat hij voor de club is gebleven. Helaas zijn er mensen beschadigd en dat is hem niet in zijn koude kleren gaan zitten. Willem is een goed mens, maar zat tussen twee vuren en kon niet kiezen. Toen hebben anderen dat voor hem gedaan. Dat neemt echter zijn schuldgevoel en medeverantwoordelijkheid niet weg. Dat vreet aan de Kromme. FC Utrecht heeft hem in een positie gemanoevreerd waar ook Willem geen uitweg meer heeft. Er zijn onschuldige slachtoffers gevallen en daar is hij ziek van geworden.
En hij wordt niet meer beter.
En de directie wast haar handen in onschuld.