terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

spelregels

Wat willen we nu van de scheidsrechters?
Dat zij de spelregels naleven?
Echt niet.
Ajax-trainer Martin Jol vond de overtreding van Emanuelson, ingezet van achteren en het standbeen omver kleunend van Roda-JC speler Hadouir niet eens een gele kaart waard. Saillant detail: de bal werd niet eens geraakt door de Ajacied, deze rolde op een meter meer naar links (bij het andere been van Hadouir).
Louis van Gaal schold namens Bayern München de 4e man helemaal verrot toen de arbiter van dienst in het Champions League treffen tussen de Beierse grootmacht en de Italiaanse recordkampioen Juventus het slotakkoord floot. Er stonden precies 2 minuten extra speeltijd op het uurwerk en de scheidsrechter floot af. Net op dat moment leek Bayern via de snelle spits Olic nog een ultieme uitbraak te forceren en mogelijk in de seconden erna de volle winst binnen te schieten. Van Gaal ging helemaal uit zijn dak dat de scheidsrechter deze mogelijkheid als een dienstklopper naar het rijk der fabelen had gefloten.
We zijn inmiddels helemaal afgestompt als het gaat om arbritage. De helft van de kijkers vind nu eenmaal dat iets wat terecht is onterecht en vice versa. Toch vraag ik mij af of de bovenstaande voorbeelden met dezelfde insteek maar een afwijkende afloop ook tot dezelfde verongelijktheid had geleid:

Urby Emanuelson maakt een overtreding, een sliding ingezet van achteren en kleunt het standbeen omver van Roda-JC speler Hadouir. Hadouir breekt als gevolg van deze sliding zijn kuitbeen. Scheidsrechter Braamhaar trekt de rode kaart voor Emanuelson. Zou Martin Jol dan nog steeds zo stoer durven roepen dat de overtreding niet eens een gele kaart waard was? Dat het dan blijkbaar niet de intentie was van Urby om het been te breken, dat het een ongelukkige samenloop van omstandigheden is geweest van een sliding en een been dat in de weg stond?

Of de arbiter van dienst in het Champions League treffen tussen de Beierse grootmacht en de Italiaanse recordkampioen Juventus ziet precies 2 minuten extra speeltijd op het uurwerk en brengt de fluit naar zijn mond. Net op dat moment lijkt Bayern via de snelle spits Olic nog een ultieme uitbraak te forceren en mogelijk in de seconden erna de volle winst binnen te schieten. De scheidsrechter voelt deze laatste mogelijkheid voor Bayern München goed aan (een kwaliteit van een arbiter is immers het aanvoelen van een wedstrijd en, niet onbelangrijk, de belangen die er op het spel staan) en besluit, ondanks dat nieuwe seconden de officiële twee minuten genadeloos passeren, om doorgang te geven aan de counter van Olic. Echter niet hetgeen Louis van Gaal zo vurig hoopt vindt doorgang, maar Olic struikelt over de bal, die een seconde later (we hebben het over topsport, dus iedere seconde telt!) door een Juventusverdediger hard naar voren wordt geknald. De bal valt in een melêe aan spelers voor de voeten van de Juve-speler Grygera die plompverloren uithaalt en de 1-2 zege voor de Oude Dame binnenschiet. Tussen de uitbraak van Olic en de goal van Grygera heeft welgeteld 8 seconden teveel gezeten. Teveel voor Bayern althans, net genoeg voor Juventus. Had Van Gaal de 4e man nu ook verrot gescholden? Uiteraard, want de arbiter had zich aan de officiële twee minuten extra speeltijd moeten houden, Ordnung muß sein, Gründlichkeit und Pünktlichkeit undsoweiter, usw.

Twee voorbeelden die meesmuilend (Jol) of schuimbekkend (Van Gaal) worden afgedaan als arbitrale blunders van de buitencategorie, terwijl in beide gevallen de spelregels simpelweg werden toegepast. Twee voorbeelden die òòk 180 graden anders hadden kunnen aflopen, zoals hierboven geïllustreerd. En wat als Hadouir dezelfde tackle bij Emanuelson had ingezet en Urby had zìjn stok gebroken? Dan was Jol ook zo cool gebleven? Niet eens een geel kaartje waard?
Het opportunisme wat ieder weekend weer wordt tentoongespreid is ongekend. Trainers klagen steen en been over de arbitrage, maar als er een keertje volgens de regels wordt opgetreden dan huilt men met de wolven in het bos.

Heeft men dan ècht niet door dat men oogst wat men zaait? Dat bij het in twijfel trekken van elke beslissing die het scheidsrechterskorps neemt de soevereiniteit van de spelregels verder wordt uitgehold? Dat we alleen nog maar een openlijke karatetrap in het gezicht kaartwaardig vinden (en dan nòg zullen er genoeg spelers/trainers/aanhangers zijn die de openlijke zware mishandeling zullen bagatelliseren tot een gevalletje laag koppen)? Het is wachten op de careerending doodschop op Suarez, op Afellay, op Dries Mertens, Wijnaldum, El Hamdaoui (of liever nationale knuffelbeer nummer één: Dembélé).
Maak het lijstje zelf maar af met Messi, Kàkà, Torres, Van Persie, dan kunnen we een prachtig WK tegemoet zien!

copyright by © judge