De Engelse taal biedt een mooie term: jinxed.
A person or thing that is believed to bring bad luck.

Alje Schut, verdediger bij FC Utrecht, is jinxed.
Afgelopen zondag was het wéér raak:
NAC - FC Utrecht stond 1-1 gelijk, toen elf minuten na rust doelman Vorm kansloos was en de kopbal van Amoah ongelukkig via het achterhoofd van Schut in het doel verdween.
Het was eigen doelpunt nummer vier voor Alje Schut.

Een speler die dit seizoen inmiddels vier treffers in eigen doel werkt is niet wat je noemt onder goed gesternte geboren.
En het seizoen duurt nog lang.

Donderdag 16 december 2010 komt het bericht door dat Schut kan bijtekenen voor een langer verblijf in de Domstad.
Schut schermt met buitenlandse interesse.
1 + 1 = 2 zou je denken.
Er is een club in het buitenland die hem wil hebben.
Die hebben zeker geen weet van zijn capriolen.
Inpakken en wegwezen dus.

Spelers die met regelmaat het eigen doel bevuilen zijn dodelijk voor de spirit.
Ik zie de spelers van de lokale FC al zitten tijdens de teambespreking.
De namen van de basisspelers worden opgenoemd:
Op doel Vorm.
Rechtsback Cornelisse.
Laatste Man Wuytens.
Voorstopper Schut.
Sander Keller begint te gniffelen.
Deze verdediger, eveneens stopper van beroep, is de meest scorende voorstopper die in de selectie zit.
Maar wèl in het doel van de tegenstander.
Een hoekschop wordt gevaarlijk als Keller mee naar voren gaat.
Schut gaat óók mee naar voren met corners en rent daarna als een wat vettige worst terug naar achteren.
Weer niets.
Schut staat in de weg voorin.
Het enige moment dat keeper Vorm even rust kan pakken is bij corners van Utrecht.
Dan hoeft ie even niet Schut in de gaten te houden.
Want Schut heeft ongelukkige voeten.
Ongelukkige knieën.
Een ongelukkig lichaam.
Een bal die Schut beroert, met welk deel dan ook, verandert van een onschuldig achterballetje in een dodelijk projectiel.
En dan hebben we het nog niet eens over de spits die moet worden gedekt door Schut.
Het is iedere keer weer bidden dat de beste man gewoon naast schiet, want als Schut blokt is het prijs.
en als hij de bal niet blokt, blokt ie wel zijn tegenstander.
En dan valt de beste man en is het óók prijs: strafschop tegen.

Keller kijkt rond, ziet zijn selectiecompanen wat onrustig schuifelen op hun stoeltje.
Hij ziet ze denken: we moeten dus weer scoren.
Ricky van Wolfswinkel krijgt een por.
Je ken weer aan de bak, Ricky!
Ricky weet het ook.
Mertens idem.
Ze weten het allemaal.
Alleen Frank Demouge is blij als ie de naam van Schut hoort vallen.
Mooi, kan ik er straks weer in om de stand om te buigen.
Frank knipoogt naar Schut.
Schut begrijpt de knipoog niet.
Schut begrijpt zelden wat er gebeurt.
Hij trekt altijd een hoofd dat ie totaal onschuldig is aan de tegentreffers.
Het is pech.
Dat kan iedereen overkomen.
Schut heeft óók pech, vindt ie zelf.
De rest weet wel beter: Schut ìs pech.

In vroeger tijden offerde men maagden, werden bokjes geslacht, eerstgeborenen afgestaan aan het altaar.
In zogenaamd minder beschaafde culturen hadden ze Schut al diep in het oerwoud aan een boom gebonden, ver weg van het dorp.
Om de gemeenschap te vrijwaren van verdere ellende.

Zet het bovenstaande tegenover het persbericht:
Schut kan bijtekenen voor een langer verblijf in de Domstad, (terwijl!) hij schermt met buitenlandse interesse.
Vier eigen doelpunten en hij mag bijtekenen.
waarom?
Of Schut is een goede verdediger die wel héél erg vaak pech heeft, òf hij is een hele slechte verdediger.
In beide gevallen hoopt de gehele eredivisie dat Schut nog maar lang bij FC Utrecht mag blijven.
Altijd goed voor een goaltje.