De competitiewedstrijd tussen Athletic Bilbao en FC Barcelona was na 5 minuten beslist. De verdediger van Bilbao liet zich bij een eenvoudige bal verschalken door de feller duellerende Luis Suárez, waarna de uitkomende doelman El Pistolero duidelijk op het linkerbeen raakte. Suárez ging naar het gras, de rode kaart in de lucht, de arbitrale vinger naar de stip en de bal in de hoek: 0-1.

In de overige 85 minuten trof Barça nog vijfmaal doel, waarna Suárez de gehoedentruukte wedstrijdbal mee naar huis nam.

Natuurlijk was de wedstrijd na 5 minuten al gespeeld. Tegen Barcelona heb je al amper kans met 11 afgetrainde tienkampers, dus de stadionganger en de televisiekijker wisten waar ze aan toe waren. Dat concludeerden ook Ziggo-studioanalisten Henk Spaan en Willem van Hanegem.
De presentator van dienst, zijn naam ben ik even kwijt, dacht het stief kwartiertje in de rust met een eenvoudig inkoppertje te beginnen:
heren, zuivere penalty?
Henk: nee.
Willem: nee.

De Ziggo-souffleur kon het rollen met de ogen niet voorkomen.
Hij trachtte vervolgens zijn dichtgesmeten open deur te redden:
maar de keeper raakt Suárez toch?

Henk en Willem bleken onvermurwbaar.
Het was in hun ogen duidelijk dat Suárez naar de benen van de keeper bewoog, in plaats van andersom.
Er werd zelfs gesteld dat de keeper Suárez niet eens rààkte.
Ik zag de presentator vertwijfeld kijken naar de bejaarde brompotten en kon zijn gedachten wel raden: dit kan niet meer.

Ik voelde wat plaatsvervangende schaamte.
Niet voor Henk Spaan, die hangt al sinds mensenheugenis enerzijds de tegendraadse intellectueel uit, terwijl hij paradoxaal genoeg het plebs van kanonnenvoer voorziet door Suárez, de notoire duikelaar, ook na het zien van de herhaling, nog steeds van een Schwalbe te betichten.
Spaan doet het om te zieken.
Daar heeft Hugo Borst ook een handje van.
Ze denken dat ze daarvoor worden betaald.
Nee, ik vond het jammer voor de Kromme.
Zijn zicht op het spel bleek niet van dezelfde scherpte als zijn geroemde kijk.
De herhaling bood ontegenzeggelijk een contactmoment tussen het bovenbeen van de doelman en het linkerbeen van Suárez, een klip en klare pingel (https://www.youtube.com/watch?v=TwICrcQnTu0).
Je kon discussiëren over de mogelijke overtreding van Suárez die aan dit moment voorafging, je kon het gesprek vullen over wel of geen rode kaart, over hoe een toeschouwer wellicht zich bescheten zou kunnen voelen omdat met het wegzenden van de doelman ook de wedstrijd werd heengezonden.
Je kon over van alles en nog wat de theepauze vullen, maar over de strafschop kon geen discussie bestaan.
Dacht de presentator.
En dacht ik met hem.
Het is maar hoe je kijkt.
En door welke bril.
Willem heeft een nieuwe nodig.
Zodat kijk en zicht op het spel weer synchroon lopen.