terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

EK: uitschakeling dreigt

Met een beetje pech eindigt het EK 2012 voor Oranje reeds 4 dagen nadat het haar eerste bal heeft doen rollen. Waar we allemaal toch totaal geen rekening mee hadden gehouden is helaas bewaarheid: verlies van Denemarken.
Het hoe en waarom zal nog tot vervelens toe worden uitgekauwd als we woensdag a.s. verliezen van de Duitsers. En helaas is dat geen  vergezochte opmerking: onze Oosterburen kunnen na woensdag, eveneens 4 dagen nadat zij de bal deden rollen al de kwartfinales bereiken.

Het nadeel van een rampscenario heeft als voordeel dat je niet meer terug kunt. Rekenen is voor angsthazen, when the going gets tough, the tough get going.
Angst, dat is toch de term die bepalend zal zijn voor het verdere verloop van het toernooi. De afgelopen wedstrijden tonen ons de prijs van schijtlijsterij.

Griekenland was al bang bij 0-0 en kreeg pardoes de 1-0 om de oren. Vervolgens nog een arbitrale megablunder eroverheen met het wegzenden van een verdediger en de Hellenen konden het failliet van hun voetbal bij de curator van hun land indienen. Echter in de rust van hun treffen tegen gastland Polen, dat dus de voorsprong had, verruilde het lot van kant. De Grieken gingen va banque spelen, terwijl de Polen voor het altijd twijfelachtige consolideren van de stand opteerde. Angst dus. Bang voor een Griekse treffer, billenknijpen volgde en dus trad de voetbalwet in werking: je krijgt waar je om vraagt. De gelijkmaker. Sterker nog, de Polen hadden hun hele toernooi al om zeep kunnen helpen als zij niet de strafschop hadden gekeerd.

Tsjechië speelde met vijf middenvelders en een eenzame spits. Angst. Rusland won met 4-1. En denk nu niet dat Dick Advocaat de Russen met veel offensieve opdrachten het veld had ingestuurd. We kennen Dickie toch? Maar De Tsjechen gingen niet eens het veld in om te winnen, slechts om niet te verliezen, een insteek waar ook Portugal voor moest boeten. Pas nadat zij achter kwam tegen Duitsland kozen zij voor het benutten van hun potentieel: aanvallers. Het mocht niet baten, 75 minuten angst werd beboet. Eindstand 1-0.

Ik hoor U denken: Oranje was toch niet bang?
Klopt. Oranje leed aan zelfoverschatting, een kwaliteit die net als angst hetzelfde uitslagenpatroon veroorzaakt, alleen vertonen de verliezers een ander gedrag na afloop. Angstig spel is na het laatste fluitsignaal voor iedereen evident geweest. Er is geen speler die de uitslag niet kan koppelen aan de opdracht waarmee zij het veld in waren gestuurd. En dus ook de logica kan (of moet) onderkennen. 1 en 1 is 2, zoiets.
Een ploeg die zichzelf heeft overschat en het lid op de neus heeft gekregen is na afloop nog steeds verbijsterd over het gebeurde. Ze weigeren collectief om iets van een boetekleed aan te trekken, wijzen veelvuldig op de hoeveelheid kansen die zij hebben gehad, en concluderen vervolgens het verlies tot het hebben van pech. Zo van: het is uit onze handen, de Goden speelden ermee en dan houdt het op, toch?

Het begint met de aanvoerder, Van Bommel. Hij acteert de geslepen routinier, maar weet de groep niet naar zijn hand te zetten. De Van Bommel die ooit furore maakte met zijn drang naar voren is reeds lang dood en begraven. de Bommel die is overgebleven is helaas geen heer van stand, als U begrijpt wat ik bedoel.
Van der Wiel, op het WK nog verfrissend, speelde nu als een volgevreten vedette en leverde de navenant schrijnende wanprestatie.
De Jong, heeft ie meegedaan? Als hij niet iemand open kan schoppen is zijn toegevoegde waarde nul. Maar ja, dat mag hij niet echt meer, dus kun je hem net zo goed als stand-in voor Van Bommel gebruiken, niet als zijn sidekick.
Willems deed het prima, maar die moet zijn geschrokken van het gebrek aan drive bij zijn ploeggenoten.
Vlaar, prima, van hem hoeft het niet te komen.
Heitinga, hij blijft zwemmen tussen zijn rol als libero en mandekker, en blijkbaar laat Van Marwijk hem dat lekker zelf uitzoeken. En dus kiest het campingjong (copyright Fritsz) steevast voor de verkeerde rol op het verkeerde moment.
Stekelenburg doet zijn werk, ballen tegenhouden.
Sneijder was uitmuntend, hij laat zien dat hij na een dramatisch seizoen het onbenul van het echie kan onderscheiden en tilt zijn rol als Spielmacher weer moeiteloos naar WK-niveau.
Afellay heeft toch meer steun nodig dan gedacht, om de EK-revelatie te worden zal hij tegen Duitsland en hopelijk nog Portugal moeten schitteren.
Robben blijft een handenbindertje voor iedere opponent, al is zijn naam en faam op dit moment groter dan zijn prestaties, maar dit kan maar zo omslaan.
En dan Van Persie.
Met Van Persie laat Van Marwijk Oranje ten onder gaan.
De zelfoverschatting van Robin is dodelijk nu Bert de angsthaas van het verhaal blijkt.
Bert durft niet in te grijpen, Bert gaat ten onder met zijn opstelling.
We hoeven dus ook niet druk te maken over wie er wel en wie er niet en op welke plek in het elftal hoort. Uw opstelling zal ten dele overeenkomen met de mijne en over het restant hebben we een fijne avondvullende discussie, zoals ik deze geregeld heb met de mannen op het voetbal. Bert heeft gegokt en deze gok pakt faliekant verkeerd uit.
Drie pointers toch:

1) het elftal is niet ververst en dus moet de ouwe hap van 2010 hetzelfde kunstje nog eens flikken. Bert noemt hen ouder en wijzer, meer ervaring in het elftal, ik noem het een stilstaand verhaal. Geen jonge honden, zelfs Van der Wiel balt plichtmatig.

2) het spel is niet vooruitgegaan. Het leek zo mooi, de kwalificatie beloofde een verbetering. Oranje, new and improved. Maar Bert werd na een enkele nederlaag tegen Zweden (we waren al gekwalificeerd) zo bang dat hij halsoverdekop weer het oude koppel zeehondenknuppelaars in ere herstelde: Van Bommel en De Jong. Waar Van der Vaart Hollands Meesterschap bracht waarmee Oranje een nieuwe dimensie aan haar aanvalsspel toevoegde, moest hij wijken voor de ordinaire beul van weleer. Schilderen werd weer stucen. Angst.

3) volharding in een foute keuze. Het is bijna eng zoals Bert vasthoudt aan Van Persie in de spits. En het is evenzo eng dat Van Persie zichzelf nog steeds de spits van Oranje vindt, nadat hij dit heel hard van de daken had geschreeuwd, voorafgaand aan het WK 2010. Hij kan de druk niet aan, is niet cool genoeg in de zestien, verprutst kansen als een schutterende F-pupil en daardoor brengt hij Oranje aan de rand van de uitschakeling. Want als Robin er tegen de Denen een viertal had gescoord was dat niet vreemd geweest, gezien de kansen die hij kreeg.
Van Persie is het niet en Huntelaar is het wel.
Maar Bert wil er niet aan.
En dan houdt het op.

De vraag rest: gaan we het toernooi uit met glorieus aanvallend spektakelvoetbal zoals de gehele wereld van ons verwacht of knijpen we hem als een oude dief en verlaten we met de staart tussen de benen het EK? Ik verlies liever met vijf dodelijke counters tegen, terwijl hun verdediging een inrichting in is gespeeld en pech (nu wel pech en de Voorzienigheid en de Goden en Godweetwienogmeer zich ertegenaan heeft bemoeit) ons uiteindelijk de das omdoet? Dat er Grotere Krachten nodig waren om ons af te stoppen dan de angst met spruitjeslucht.

copyright by © judge