terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

trainerspraat

De één rept over een mentaal probleem, de ander wijt een puntendeling aan de staat van het speelveld. Trainers, ze zullen maar zelden toegeven dat de pijn van de verliespunten is toegebracht door de tegenstander. Of door eigen inschattingsfouten, een verkeerde tactiek of een belabberde voorbereiding. Ook eigen uitspraken kunnen in het verkeerde keelgat schieten, leugens worden achterhaald en trucjes om spelers op scherp te zetten worden doorzien.
Vier wedstrijden voor het einde van de competitie gooit PSV-trainer Ronald Koeman verbaal de handdoek in de ring. Hij ziet het niet meer zitten, ondanks een voorsprong van drie punten op de concurrenten. Misschien hebben we boven onze stand geleefd (na een Bredase afdroogpartij), het wordt nu ook een mentaal probleem (voordat PSV geknipt en geschoren wordt door NEC). Ik kan mij niet voorstellen dat er veel spelers zijn die extra gemotiveerd raken door dergelijke uitspraken.
Ronald Koeman wordt dus keihard om de oren geslagen met de eigen woorden (2-1 verlies in Nijmegen), maar heeft vrouwe Fortuna op zijn hand. Een dikke 65 kilometer verderop in Waalwijk verspeelt Ajax een 1-2 voorsprong. Met het gelijkspel lopen de Amsterdammers weliswaar een puntje in op de koploper uit Eindhoven, maar de mokerslag blijft dus uit. Na het debacle van Nijmegen sprak Koeman de profetie dat de druk nu bij Ajax ligt.
Hij kreeg gelijk en is dus de laatste weken een uitstekend voorspeller.
(Ook Van Gaal claimde voorspellende gaven, omdat hij had gezegd dat het moeilijk voetballen is bij RKC. Nu zegt Louis dit over al de tegenstanders, dus de kans dat hij een keer gelijk krijgt wordt significant groter. En bij ongelijk heeft hij zelf gewonnen en dat is ook niet verkeerd. Maar dit terzijde; red.)
Ajax liet de kans dus glippen om het zwaar aangeslagen PSV meteen te vloeren. Ondanks dat er bloed geroken werd (Sneijder) en de kans meteen gepakt moest worden(Ten Cate) kwam Ajax niet verder dan een puntendeling. Trainer Ten Cate had na afloop de verklaring gereed: het lag aan het veld. Eredivisie onwaardig, sprak de trainer van de club waar ze niet eens gras kunnen laten groeien. RKC-trainer Wotte pareerde deze drogreden. Een goedkoop excuus om het veld (dat zeker niet goed was volgens Wotte) de schuld te geven. Liever had hij natuurlijk de lauweren in ontvangst genomen van het taaie weerwerk dat zijn ploeg had geboden tegen de Amsterdamse recordkampioen, maar daar wilde Ten Cate niet aan. Nu reageert de Ajax-trainer geregeld als door een adder gebeten, wanneer zijn elftal punten laat liggen. Hij slaat als een wilde om zich heen, op zoek naar eenvoudige slachtoffers. Het ligt aan moraalridders en de FC Wegereef, aan kankernegers en tyfushonden (zowel de blinde als de witte versie), aan het programma, aan Oranje, aan het gras, noem maar op, dus ook het gelijke spel tegen de veredelde dorpsclub RKC kon slechts liggen aan one of the above. Op een dergelijk veld kon niet gevoetbald worden, aldus Ten Cate. Volgens Wotte kon dit wel en noemde het tweede Waalwijkse doelpunt als voorbeeld. Opeens waren de Ajax-treffers volgens Ten Cate ook schoolvoorbeelden van voetballende doelpunten, maar Wotte verstond de kunst opeens niet van het luisteren. Bovendien trachtte Ajax met voetballen een doelpunt te scoren, terwijl RKC volstond met een eenvoudige hijs naar voren.
Volgens Ten Cate dus.
Helaas was Wotte niet scherp genoeg om de diskwalificatie van zijn elftalprestatie met een snedig antwoord te verschonen. Had hij Ten Cate geadviseerd om zich de volgende keer dan ook maar de eenvoudige hijs naar voren te bedienen, zodat hij geen last had van de gesteldheid van de grasmat, dan had ik Ten Cate nog weleens willen zien. Als hij zijn kookpunt met fysieke dreiging had gekanaliseerd, had ik niet verbaasd opgekeken. Bij Henk ten Cate sluimert de drift altijd aan de oppervlakte.

Wat antwoorden betreft acteert bondscoach Van Basten op een ander niveau. Hij valt amper uit zijn rol (te horen aan een vleugje Utregs accent dat doorsijpelt als de emotie meedoet) en blijft beschaafd met het vuur aan de schenen. Wat slecht is, is slecht. Hij ziet aanknopingspunten voor verbetering, heeft vertrouwen in de speelwijze en antwoordt oprecht. Slechts een leugentje permitteerde hij zichzelf toen Jack van Gelder in Studio Voetbal vroeg of hij zich door de publieke opinie had laten leiden toen hij Seedorf weer selecteerde. De ogen schoten even naar linksboven, een telltale sign van een leugen die terplekke wordt verzonnen. Nee, antwoordde Van Basten en daarmee was de kous af. Helaas lieten de heren Borst, Mulder en Van Gelder enkele mogelijkheden onbenut om dóór te vragen over heikele onderwerpen als Van Bommel (werd Marc wel benut op zijn sterke punten?), Van Nistelrooij (Marco wenste toch ook anders behandeld te worden dan Bosman of Van Loen?) en de niet noemenswaardige progressie van Oranje (hoe kan een elftal ingespeeld raken met zoveel wisselingen? Moet het systeem daar niet op anticiperen?). Zo kwam Van Basten zonder kleerscheuren uit een publieke verschijning.

Dat lukt dus lang niet iedereen. Koeman staat bijna met tranen in de ogen van zelfmedelijden, Ten Cate wil het liefst zijn tegenstrevers bij de revers grijpen, terwijl Van Gaal zichzelf lekker verbaal inzeept voor de snorrende camera.
De top drie aan trainers, ze halen het qua slimheid niet bij Van Basten.
Marco wint met Zwarte Pieten.

copyright by © judge