terug_naar_homepage
login_linkspoot
Tien jaar later

Gisteren was het exact tien jaar geleden dat Lionel Messi Argentinië Onder-20 naar de wereldtitel schoot. Locatie: Stadion Galgenwaard te Utrecht.

Ik zat die middag op de tribune. Vlak voor me brak een vechtpartij uit. Een Nigeriaan met het postuur van Mohammed Ali moest door de politie tegen de grond worden gewerkt – maar dat lukte niet. Vlak nadat enkele stillen – en die Nigeriaan – de gracht in waren gevallen, scoorde Messi de 1-0. Men sprak van de nieuwe Maradona.

Er is veel gebeurd in tien jaar. Messi werd inderdaad de beste speler ter wereld. Tien jaar later staat hij op het punt zijn Argentina naar de Copa America te schieten. Dat machtige toernooi wordt gespeeld in Chili – ik zie de meeste wedstrijden live of integraal via Sport1. In de zinderende halve finale tegen Paraguay speelde Messi weergaloos, als een echte nummer tien. Vijf van de zes goals begonnen bij hem – meer dan ooit deed hij aan Maradona denken.

Tien jaar later is Utrecht wederom het podium van een belangrijk sportief evenement. In de intrigerende documentaire Hoe de Tour naar Utrecht kwam is te zien hoe men de afgelopen jaren gelobbyd heeft om de start van de Tour de France naar Utrecht te halen. Aanjager is Jeroen Wielaert, journalist en tevens schrijver van De Missie – een fantastisch boek over Harry Muskee. In Cafe Vooghel – door AD-journalist Nils de Kruijff even consequent als irritant café De Vooghel genoemd, bedacht hij zijn plan, dat door de gemeente werd omarmd.

Het is moeilijk om je als inwoner van Utrecht af te zonderen van de Tour. Als ik naar buiten loop, zie ik gele vlaggen. De renners komen bij ons door de straten. De stad kan ik per auto niet meer uit. Alleen mensen, die wisten dat je een vignet aan moest vragen tijdig een vignet hebben aangevraagd, krijgen permissie van de mannen met de hesjes.

Het heeft ook wel iets moois, die verwachting in de stad. Het lastige is, dat ik wielrennen haat. Dat komt door de amateurs – dikwijls psychopaten – die veel te hard over het fietspad scheuren. Vaak slaken ze tijdens hun dollemansritten kreten, wat zou moeten leiden tot begrip van het overige verkeer (Ah, een groep psychopaten. Laat ik vaart minderen, afstappen, ze met koel water besprenkelen en KOMOPKERELNOGEVENDOORBIJTEN roepen), maar dat leidt het niet, het leidt tot woede, wat ze niet interesseert, zo hoor ik, als ze moe, voldaan maar vooral bezweet bij Café Ledig Erf hun Belgische pils drinken, aan een tafel die net zo goed door studentes ingenomen had kunnen worden.

Maar voort, de zon schijnt, Alex Roeka is in de stad, Pantani was een held, Contador is een sympathieke vent en de Nederlandse renner Tom Dumoulin zal vliegen over het Utrechtse asfalt. Weg cynisme, welkom enthousiasme, al is het alleen maar voor mannen als Jeroen Wielaert.
En als de zinderende zaterdag ten einde loopt, zo rond half elf, een week nadat John Hiatt Crossing Muddy Waters inzette in het Julianapark, dan zal in het Estadio Nacional van Santiago de aftrap plaatsvinden van de finale in de Copa. Dag Tour; bienvenido Sierd.

Tien jaar later bezorgt Lionel Messi zijn land weer eens een prijs. Eindelijk. Een gloedvolle zaterdag gewenst.

copyright by © giro