terug_naar_homepage
login_linkspoot
duizend

Het zal 1989 geweest zijn toen ik voor het eerst de magie van de Galgenwaard ervoer. De vale stoeltjes, het gezeik op de tribunes, de worstenman; ik was verkocht voor het leven. De aanleiding voor mijn eerste bezoek had echter weinig met FC Utrecht te maken. De aanleiding was de spits van de tegenstander, 1 meter 69 klein, luisterend naar de naam Romario de Souza Faria.

Telkens als zijn medespelers klaagden over zijn luie gedrag buiten de lijnen, maakte hij dit goed met een beslissende actie. Als een bliksemschicht schoot ie weg, de aanname was immer grandioos en de afwerking magisch. Op het moment dat de keeper gefocust was op de bal, klonk er plots gejuich. De stadionspeaker begon te praten en niet lang erna werd er afgetrapt. Terwijl Romario de bal opdreef richting keeper had hij al gescoord. Het puntertje werd het handelsmerk van de spits.

Hij moest en zou duizend doelpunten maken. Vorige week was het zover. Zuurpruimen bekritiseerden de spits, hij telde immers ook de doelpunten in oefenwedstrijden mee en er werden speciaal wedstrijden georganiseerd om hem te laten scoren. Het zijn waarschijnlijk dezelfde mensen die het niet accepteerden dat de spits te lang weg bleef uit zijn vaderland. Toen hij zogenaamd geblesseerd was, maar ondertussen voetvolley speelde op de Copa Cobana. Omringd daar Braziliaanse dames in bikini.

Ze noemen hem lui, maar noem mij een speler die na zijn veertigste nog een record najaagt. Kees Ploegsma en Guus Hiddink wisten wel raad met de Braziliaan. Ze namen het voor hem op, want ze wisten dat de spits hun vertrouwen nimmer zou beschamen. En dus stond Romario er op 1 november 1989, thuis tegen Steaua Boekarest, in de mooiste Europacup-wedstrijd ooit door PSV gespeeld. Zijn drie doelpunten waren van ongekende schoonheid. Na PSV volgde nog een schitterende carrière. Hij maakte Barcelona kampioen, hij won de Wereldcup met Brazilië.

Dan ben je niet lui. Dan ben je een wereldspits.
Die duizend doelpunten gescoord heeft.

copyright by © giro