terug_naar_homepage
login_linkspoot
Monument voor Van Basten

Aan de Johan Wagenaarkade in Oog in Al bevond zich het officieuze Marco van Basten-museum. Soms ging het open voor bezoekers, maar alleen als zij beloofden de relikwieën niet aan te raken. Beheerder Joop was zuinig op de spullen van zijn zoon.

In het museum was de beroemde zin van de sterspeler te bewonderen: Ik ben de beste. Hij schreef `m als puber achter zijn bureautje op een stuk papier. Op mij na, schreef Anne - zijn toenmalige vriendinnetje - er tussen haakjes achter.

Naar dat gekluns van jou hoef ik niet te kijken, zei Joop ooit tegen Stanley van Basten. Marco’s oudere broer - vernoemd naar Stanley Matthews - probeerde voetbal, hockey, waterpolo, atletiek. Maar hij had geen gevoel voor sport. Toen Marco wel talentvol bleek, was Joops keuze snel gemaakt. Al zijn vrije tijd werd geïnvesteerd in de loopbaan van de jongste zoon. Stanley emigreerde naar Canada en werkte daar als buitendienstmonteur. In de zomer van 1988 kreeg hij telefoon: zijn broertje had geschiedenis geschreven. Stanley wist niet eens dat er een EK gehouden werd.

Het was niet de eerste tragedie rondom de Utrechtse familie. In 1985 werd Marco`s moeder Leny getroffen door een herseninfarct. Ze verbleef tot haar dood in een tehuis. Ze heeft niets van Marco’s triomftocht meegekregen. Joop bezocht haar zo vaak hij kon.

Of de gesloten houding van Marco van Basten te maken heeft met deze ingrijpende gebeurtenissen is het werk voor psychologen. Marco heeft zich nooit uitgelaten over zijn privéleven. Hij bleef ook na zijn carrière klinisch als een spits - naar buiten toe althans. Eenmaal blikte hij uitvoerig terug op zijn carrière. Samen met Hugo Borst werden de hoogte- en dieptepunten van commentaar voorzien voor een tv-special - Monument voor Van Basten. Alleen over het WK `90 weigerde Marco te praten. Te pijnlijk, te veel oud zeer. Het ontroerende afscheid in San Siro oogstte nuchter commentaar: Jammer dat het allemaal zo eindigt.

De mythevorming rondom zijn persoon - die alleen maar toenam door zijn leven in de anonimiteit - heeft Van Basten altijd verafschuwd. Toen hij trainer werd en achtereenvolgens bij Jong Ajax, Oranje, Ajax, Heerenveen en AZ werkte, vielen zijn kwetsbaarheid en zelfreflectie op. De ontwikkelingen van de laatste weken zijn in dat licht bezien niet eens verrassend te noemen. Het gepieker, de twijfels en de stress sloegen door; nachten lag de trainer wakker. Dat wilde hij niet meer.

Op zijn 23e werd Marco gevraagd wanneer effectiviteit plaats moest maken voor schoonheid. Zijn antwoord was memorabel: Soms is het drie nul met een zonnetje erbij, dan denk ik wel eens, laat ik eens iets leuks doen. 

Joop van Basten overleed afgelopen zomer. Het museum aan de Johan Wagenaarkade in Oog in Al is gesloten. Marco van Basten is vanaf heden werkzaam als assistent. De beste zijn - op zichzelf na - is niet langer zijn ambitie. Een leven zonder stress - drie nul met een zonnetje erbij - is alles wat hij wenst.

copyright by © giro