Als jong talent voetbalde Ronald Koeman nog enige tijd samen met broer Erwin in het eerste elftal van FC Groningen. Al snel verdiende hij een contract bij Ajax. Toen beide ploegen elkaar voor de competitie troffen in het Oosterpark schopte Ronald zijn broer op het middenveld met twee benen in de knieholte. Een vliegende tackle. Of hij dit wel kon maken tegenover zijn broer? Al was het mijn moeder, luidde het antwoord.

Wegens diverse oorzaken slaagde Ronald Koeman niet bij Ajax. Een transfer naar PSV volgde, waar hij definitief naam maakte als Europese topverdediger. Befaamd om zijn traptechniek. Vrije trappen en penalties werden een machtig wapen. Ik was net op een leeftijd geraakt dat het voetbal mij ging interesseren. Koeman vond ik geweldig, toen hij een keer een penal miste was ik danig de weg kwijt. Mijn vader had nog zo beloofd dat sneeuwvlokje nooit zou missen. Toen PSV een keer in Zeist voetbalde, op het KNVB - complex, stond ik vooraan, alleen voor Ronald Koeman. De ingezoomde foto van hem in een wit Philips shirt heeft lange tijd boven mijn bed gehangen.

Bij Barcelona beleefde Koeman zijn beste jaren. Bij vrije trappen ging er een golf van opwinding door de zwoele zomeravonden in Camp Nou. De spelers in de muur trokken een beroerd gezicht en de keeper begon maar wat onduidelijks te schreeuwen (hetgeen ze vaker doen). Het vonnis werd desondanks voltrokken, een bal verdween in de kruising en het stadion ontplofte keer op keer. Toen Koeman zijn club op Wembley de Europa Cup I bezorgde kreeg hij zelfs de beschermde status bij Barca, waar ze hun waardering jegens clubiconen op stijlvolle wijze weten te uiten.

Misschien is het daar misgegaan? Iets te oprecht verbaasd zijn als je de rekening niet hoeft te betalen in een luxe restaurant op de Montjuic? Of ging het daadwerkelijk mis toen, zoals ik wel eens eerder heb geschreven, de brutale stekeltjes werden ingeruild voor het scheiding kapsel?
Waar Erwin Koeman nog steeds de aimabele beer is, die houdt van een geintje en een balletje gehakt, heeft Ronald zich op de een of andere wijze een aparte status toegeëigend. Vanaf zijn debuut als trainer wordt hij geassocieerd met kleinzieligheid, hypocrisie en een schreinend gebrek aan humor.

Net als Van Basten en zoveel ex-spelers is Ronald Koeman een slechte trainer. Hij pakte de titel met Ajax en PSV, bij AZ en Valencia mislukte hij en overal werd vervelend vertrokken. PSV werd halverwege het seizoen verlaten voor een trein richting het zuiden. Aldaar werden de topspelers als eerste tegen zich in het harnas gejaagd, Koeman werd al gauw ontslagen. Droomclub Barcelona bleek nog mijlenver weg. 

Als opvolger van voormalig vriend en huidige vijand Louis van Gaal werd ook de periode AZ geen succes. Het is een fout geweest van de uitstekende technisch directeur Marcel Brands. Met Koeman werd een naam binnengehaald, zeker geen garantie voor wederom een prijs. Afgelopen weekend werd hij ontslagen. Voor Ronald Koeman komt wel weer een nieuwe club, luidde het veelzeggende commentaar van de zelfverzekerde vedette. Die club zal zeker komen. Tot die tijd zal hij trots poseren met Spaanse obers in Barcelona, nadat de chef tot Koemans grote verbazing de rekening heeft weggewuifd. En wij? Wij kunnen genieten van zijn nietszeggende commentaar tijdens de Champions League. En heel af en toe denken aan die stekels, die vrije trappen, en die foto boven mijn bed.