Toen het NOS journaal afgelopen zondag opende met de blessure van Robben sloeg de WK - moeheid toe. Dat was een record, nog voordat het evenement begonnen was. Leegte wordt gevuld met ongenuanceerd geschreeuw, het lijkt wel politiek. Het is het enige nadeel van democratie; iedereen mag een mening hebben.

De Oranje selectie heeft haar intrek genomen in het luxe hotel Hilton Sandton te Kaapstad. Ver weg van de townships, maar het winkelcentrum bevindt zich op loopafstand. Dat is goed nieuws, naar verluidt is Babel op zoek naar een grote koptelefoon om hiphopmuziek te draaien. Twee maal daags traint de groep. De spelvreugde spat er vanaf, aldus de media. Dit baseert men op het rondootje voor aanvang van iedere oefensessie. Degene die door de benen gespeeld wordt mag kiezen: een (Atteveld) tik tegen de oren of de broek die omlaag getrokken wordt. Beide ideeën komen uit de koker van Nigel de Jong. Die rent heel vaak hard gillend en lachend voorbij. Het is wachten op de eerste speler die hem een beuk verkoopt.

De kenners zijn het inmiddels eens. Oranje moet met 3-1 verliezen van Denemarken. De euforie zal in één klap verdwenen zijn. Starten met een forse teleurstelling, in 1988 begon het toen pas te lopen. Twee jaar geleden piekte Oranje te vroeg. Ik voorzie een zelfde scenario. De oefenwedstrijd tegen Hongarije verliep ook al niet soepel. Amateurkampioen IJsselmeervogels had meer tegenstand geboden. Zelfs Elia leek een mooie goal te maken. Een oerlelijke 0-0 was beter geweest. De blessure van Arjen Robben vormde een lichtpuntje. Let wel, ik spreek uit tactisch oogpunt. Een wervelende Robben in de poulefase kan me gestolen worden. In de kwartfinale debuteren, scoren en weer gewisseld worden. Het is een betere troef dan het blinde paard dat Babel heet.

De weergaloze Van Persie en consorten zullen Denemarken, Japan en Kameroen vernederen. De WK hysterie zal dan pas echt losbarsten in het land van Terror Jaap. Oranje uitgedoste mensen die Edwin Evers leuk vinden zullen ons straatbeeld bepalen. Normaal gesproken zetten zij  Nederland op de plaats der bestemming voor lul. Dit jaar niet. Het WK wordt gehouden op een enge mensen continent, in een land waar iedereen die op straat loopt een kogel door zijn hoofd krijgt. Het Oranje legioen geeft enkel thuis op een plek waar alles zo gewoon mogelijk is. Waar mensen lachen om mannen met tieten op hun kop. Neergeschoten worden tijdens polonaise; dat zuipt nu eenmaal minder. 

De volkshysterie die los zal barsten is niet bepaald iets om naar uit te kijken. Het WK is dat wel degelijk. Het hoogste podium ter wereld. Ik verlang naar de spanning, de goals, naar Lionel Messi en Robin van Persie. Naar de volksliederen en naar de tranen van Diego. Hoop op succes voor Oranje? Altijd. Maar na een maand zullen we zeggen: het is niet voor ons weggelegd.