Utreg bedankt.

Het waren de laatste cynische regels van een verwijtende column, aan het eind van vorig seizoen. Utrecht had de laatste thuiswedstrijd van het seizoen verloren van Willem II, zoals na de winterstop wel vaker thuiswedstrijden verloren werden. Het was al vroeg duidelijk dat er dat jaar geen Europees voetbal gehaald zou worden. En dat was even wennen voor de trouwe aanhang -de Europese tripjes waren prima bevallen.

Het nieuwe seizoen werd hoopvol begonnen. Enkele gerichte aankopen zouden de club naar een hoger niveau moeten tillen. Een plek bij de eerste negen - wat recht zou geven op de geïntroduceerde play-offs- was de doelstelling. Maar het seizoen begon stroef. Na drie wedstrijden stond Utrecht zelfs op een voorlaatste plaats. Bijna brak de pleuris uit, maar op het juiste moment kwam aartsvijand Ajax op bezoek: de club die het traditioneel lastig heeft in de Galgenwaard. En warempel, opnieuw lukte het de Utrechters. Puur op wilskracht werden de Amsterdammers verslagen.

Het feest werd echter ruw verstoord. Twee dagen later deed een telefoontje in alle vroegte alles veranderen. David di Tommaso, de publiekslieveling in de Galgenwaard, was in zijn slaap overleden. Over zijn dood is al genoeg gezegd en geschreven, feit blijft dat veel mensen niet begrijpen wat zo’n drama voor impact kan hebben binnen een club. Op de zeer emotionele bijeenkomst in de Galgenwaard vatte trainer Foeke Booy alles treffend samen in één zin: Het is een nachtmerrie.

De eerste wedstrijd na dit drama, tegen FC Groningen, werd verloren. De spelers doolden over het veld, hadden geen idee waar ze mee bezig waren. Kort daarna speelde Utrecht uit tegen Willem II. Het was Joost Broerse, de vervanger van David, die de enige treffer van de wedstrijd maakte. De spelers pakten elkaar vast en wezen naar de hemel.

De tweede seizoenshelft heeft Utrecht alles gespeeld voor hun overleden teammaat. Het team steeg boven zichzelf uit. Met de uitstekende aankopen Ramzi en Caluwe bleek Utrecht bovendien in aanvallend opzicht versterkt. Ramzi scoorde drie keer in de Arena, Ajax werd met 1-4 verslagen. Vier, het nummer van David.

Alles werd geprobeerd om op een vierde plek te eindigen. Een plek bij de eerste vijf kon Utrecht nauwelijks nog ontlopen. Maar aan het einde van het seizoen waren de krachten op. Thuis tegen Willem II werd een vroege 1-0 voorsprong weggeven -de accu was volledig leeg. Willem II won met 1-4. Na afloop verscheen er op de Bunnikside het stadswapen van Utrecht, met daarin een zwarte 4. De spelers en de supporters realiseerden zich dat het seizoen ten einde was.

Zonder enige motivatie werd er begonnen aan de play-offs, maar het was voorstelbaar dat de spelers van Utrecht tegen Twente de energie niet meer konden opbrengen. Twee keer werd de ploeg weggespeeld. Bij de talentvolle Edson Braafheid, die dit seizoen naast David nog een vriend heeft verloren, sloegen de stoppen door. Je kan het hem nauwelijks kwalijk nemen.

Het seizoen is ten einde. Er is geen prijs gepakt, maar als er een prijs zou bestaan voor saamhorigheid was die ongetwijfeld naar Utrecht gegaan. Dit seizoen zal nooit meer vergeten worden.