terug_naar_homepage
login_linkspoot
WK (6): Goede Hoek

Omdat Oranje gewonnen had van Costa Rica, postte Kim Holland een foto van haar blote borsten op Twitter. Dat had niet gehoeven. Het nagenieten duurde zo maar kort.

Wie zich stoort aan een kritische benadering van Oranje doet er goed aan niet naar Canvas te kijken. Het onderkoelde cynisme van de Belgen en de grappen over Arjen Robben zijn het tegenovergestelde van de benadering van onze publieke omroep. Ik kan hun humor en realisme wel waarderen.

Oranje tart alle logica. Niet alleen Johan Derksen was negatief, ook polonaise lopend Nederland gaf vier weken geleden geen stuiver voor de kansen van dit elftal met zijn verknipte bondscoach. Frans Bauers We gaan gewoon winnen bleek uiteindelijk de visie van een ziener, een profeet, en zijn teksten zal ik vanaf heden anders tot me nemen. Een tatoeage neem ik serieus in overweging, maar ik twijfel nog tussen zijn songtekst of een afbeelding van Frans Hoek.

Voordat Jeremain Lens het veld betrad, moest hij zich melden bij de keeperstrainer. Die had een document van elf pagina’s paraat. Of het schikte om ze even door te nemen. Kan wel even, zei Lens. Tien minuten later liep hij een bal over de zijlijn. Wie de beelden van de docerende Hoek ziet, denkt aan een opname van Jiskefet.

Op de achtergrond zag ik Krul een warming-up doen. Blessure voor Cillessen, was mijn eerste gedachte. Invalbeurt in de spits, was de tweede, want ik realiseerde mij dat ruimdenkendheid een voorwaarde is om Van Gaal te begrijpen. Toen laatst iemand zei dat Kuyt linksback ging spelen legde ik hem de route naar de Gansstraat in Utrecht uit -melden bij de receptie graag. Inmiddels neem ik het Foeke Booy kwalijk dat hij Kuyt bij Utrecht in de spits liet spelen.

Hij komt erin voor de penals, zij iemand, hetgeen we lachend wegwuifden. Iemand nog een pilsje trouwens? Niet veel later trapte Cillessen een waterzak kapot en dook Tim Krul vijf keer naar de goede paal. Ideetje van Frans Hoek.

Cillessen blijkt nog nooit een penalty gestopt te hebben. De afgelopen jaren niet? Nog nooit. Vroeger op de velden van Groesbeek hebben ze eens een dronken geblinddoekte ezel een penal laten nemen met Cillessen op goal. Cillessen koos verkeerd; de ezel schoot raak. Tot aan Ubbergen lulden ze erover. 

De affiches van de halve finales zijn van een dusdanige schoonheid, dat ik er uren naar kan kijken.
Brazilië - Duitsland.
Nederland - Argentinië.
De aankondigingen herbergen zoveel voetbalhistorie, klasse, verwachting en frustratie (iets met een paal, Arie Haan en een juichende Pieter van Vollenhoven), dat alleen al het denken aan de confrontaties kippenvel veroorzaakt.

Een finale tegen Duitsland lonkt. De horde heet Messi, mijn grote held Messi, die weer eens over zijn nek ging tijdens de warming-up. Het filmpje uit de Argentijnse kleedkamer - na de zege tegen Zwitserland - is prachtig. Zingende spelers; een prachtig, dreigend, monotoon lied met een superieure tekst. Grijze gasten in pak, van wie niemand weet wat ze daar doen en wie ze überhaupt zijn, die vol passie meezingen: Maradona es mas grande que Pelé!

Brazilië - Argentinië was mijn gewenste droomfinale. Vooruit: Nederland - Duitsland mag ook. Zolang Kim Holland maar haar kleren aanhoudt. 

copyright by © giro