terug_naar_homepage
login_linkspoot
Oordelen

Het schijnt dat Frank Snoeks tijdens de halve finale van Barcelona constant beweerde dat Messi er maar wat bijliep. De grootse vorm ontbrak.

Bij Sport1, waar de liefhebber in ieder geval serieuzer wordt genomen, komt Henk ten Cate ook wel eens met dit soort opmerkingen. Althans: dat gok ik dan maar. Zijn nauwelijks verstaanbare geslis eindigt meestal met de anekdote dat hij en Frenk Messi ooit ontdekt hebben.

Waarom ze dit soort mannen uitnodigen bij deze wedstrijden is een onzinnige vraag. Waarom wordt Jett Rebel als ambassadeur van de vrijheid gekozen? Om aan te geven dat we in een land leven waar het iedereen vrij staat kutmuziek te maken? In dat geval snap ik de keuze.

Onlangs mocht een econoom van de Volkskrant een stuk schrijven waarin hij beweerde dat Zlatan Ibrahimovic de beste speler ter wereld is. Hij vergeleek de Zweed met Mohammed Ali. Messi was dan eigenlijk maar saai. Het stuk werd gepubliceerd op de dag dat Paris St. Germain tegen Barça speelde. De auteur verwachtte dat Zlatan zijn ploeg zomaar naar de halve finale ging schieten.

Je zou er om kunnen lachen, ware het niet dat het betaalde journalistiek betreft.

Mensen die beginnen over het saaie imago van Messi gun je een blind date met Sjuul Paradijs. Een imago is pas saai als het gecreëerd is. Zoals bij Zlatan, wiens bad guy - personage door een marketingbureau bedacht werd. Veel mensen geloven erin, maar veel mensen geloven ook dat Jett Rebel een instabiele jongen is. Zlatan Ibrahimovic is de Jett Rebel van de voetballerij.

De mening van de meesten is even onbetrouwbaar als een peiling van Maurice de Hond - blijkbaar dit jaar ingehuurd bij de Britse verkiezingen. Van Hanegem is - samen met Kieft - een positieve uitzondering. Voor de wedstrijd gaf hij aan dat Suarez bij Barça niets te zoeken heeft. Vaste volgers van de Catalanen zien dat wekelijks. Maar Ten Cate was het er niet mee eens, zoiets lispelde hij althans. Willem zweeg, en ging de wedstrijd kijken. Na afloop hoefde hij niet op de kwestie terug te komen.

Eens per jaar bezoek ik een wedstrijd van Barcelona. Niet voor de sfeer, Camp Nou is een theater, maar om de beste speler ter wereld live te aanschouwen. Een speler wiens imago wordt bepaald door louter kunde: een kunstenaar die zwijgt.

Ik hoop dat Frank Snoeks zweeg toen Lionel Messi in de 80e minuut Camp Nou en de wereld in vervoering bracht.

Maar ik vrees van niet.

copyright by © giro