terug_naar_homepage
login_linkspoot
Pseudowinnaars

Tijdens het kijken naar Longstay, een aan te raden documentaire over TBS’ers, moest ik denken aan Michel Preud’homme. De Twente trainer gedraagt zich structureel als een idioot langs de kant van het veld, om vervolgens na afloop poeslief de pers te woord te staan. Een duidelijk geval van een diep weggeborgen zielsconflict. Hoe is hij thuis? Ik las dat Douglas door zijn club professionele hulp aangeboden heeft gekregen. Hij moet leren om zijn passie te kanaliseren, aldus Preud’homme.

Schreeuwende spelers, dat zijn de ergste. De pseudowinnaars, te herkennen aan hun rare kop. Ruud Vormer, Stijn Schaars, Theo Janssen, allemaal types waarvan je zeker weet dat ze vloekend en tierend de kleedkamer binnenkomen bij een 0-2 ruststand. Kijk mij eens balen trainer! Of nog erger: de prullenbak omver trappen. Dat doen winnaars, die trappen iets omver. Soms pakt dat verkeerd uit. Vooral in het amateurvoetbal gebeurt het nogal eens dat een gefrustreerde driftkikker precies tijdens zijn uitbarsting de thee krijgt overhandigd door een shag rokende wedstrijdsecretaris. Ook leuk: boos gaan douchen na een wissel en dan geen sleutel hebben. Teruggaan is voor lul, maar juist op die momenten regent het.  

Stijn Schaars speelt niet alleen in de kleedkamer de rol van winnaar. Hij acht het nodig om in het openbaar teamgenoot Héctor Moreno de huid vol te schelden, nadat hij zelf zijn man heeft laten lopen. Ook een manier om jezelf voorgoed uit Oranje te spelen. El Hamdaoui is wat dat betreft eerlijker. Die beschuldigt gewoon de hele wereld ervan geen respect voor hem te tonen. Nu traint de Marokkaan met assistent Wim Jonk. Een straf die wel heel erg ver gaat: respect eisen en Wim Jonk krijgen.

Toch moet Frank de Boer oppassen niet net als Van Gaal te worden. Die stelt alleen de spelers op die het best naar hem luisteren. Geen wonder dat ze nooit meer een wedstrijd winnen. Juist de lastige types kan je nodig hebben. Maar Frank de Boer weet dat de spelers hem uitproberen en houdt het kort. Ik snap dat wel, zeker in het begin. Iemand moet de baas zijn en impopulaire beslissingen nemen. Dat besefte ik reeds op jonge leeftijd tijdens gym, op het moment dat ik 120 basketballen de gymzaal in aan het trappen was. Eén blik van de docent was voldoende. Uiteindelijk brak je toch weer je nek over een levensgevaarlijk turntoestel.

Echte winnaars zwijgen. Messi ziet er elke wedstrijd uit alsof hij net zijn nest uit komt. Fel die lampen! Hij scoort een paar keer, maakt een grap en zwaait wat naar de mensen. Naar het schijnt heeft Zidane nog nooit een woord gezegd. Ieder land krijgt de winnaars die het verdient. In ons geval: Kane als winnaar van de Gouden Harp. Over pseudowinnaars gesproken: Dinand Woesthoff, wiens stem alleen wordt waargenomen door een bepaald ras hond. En door Giel Beelen natuurlijk.

Ik hoop dat Douglas na het voltooien van de cursus zijn passie kanaliseren zal. Ik hoop het echt.

copyright by © giro