Het was 16h in de middag; in het zonovergoten Estadio La Rosaleda van Málaga stonden beide teams klaar voor de aftrap. Messi was fit.

Dat is het voordeel van Messi: de kans op afwezigheid is nihil. Dat zei ik een week geleden ook over Roger Federer, waarna hij tijdens het wandelen een knie verdraaide. Nu mag ik deze week in Rotterdam naar een Poolse qualifier gaan zitten kijken. Of nog erger: een Nederlander.

Een uitduel van FC Barcelona biedt talloze voordelen ten opzichte van het bezoeken van een thuisduel. Zo is het percentage toeristen in het stadion aanzienlijk lager. Tevens hoef je niet je hoofd te breken over de vraag hoe je de stad doorkruist zonder de Ramblas te passeren, waarop Heineken-Hollanders schateren bij een Levend Standbeeld of Vliegend Tapijt. Ook stoot je minder vaak je hoofd aan een Selfie Stick.

We dronken whisky-cola aan de rivier naast het stadion, waar Málaga-fans samenkomen om te drinken en liederen te zingen -wellicht een tip voor Vak410. In het stadion bleek dat onze plaatsen belachelijk goed waren, dicht op het veld, nabij de middenlijn. Het fraaie witblauw domineerde La Rosaleda, de zon bleef schijnen, een reden om te klagen was lastig te vinden.

Lionel Messi kreeg na een minuut de bal op enkele meters van onze stoeltjes. Als ik had gewild had ik het veld op kunnen wandelen om hem de bal te ontfutselen, waarna ik een geanimeerd gesprek had kunnen starten, bijvoorbeeld over de toestand van de wereld. Maar dat wilde ik niet.

Onsterfelijkheid betekent geliefd te zijn bij vele naamloze mensen, schreef Freud eens, waarschijnlijk in een dronken bui, maar hij was een van de weinigen die in benevelde fase scherper was dan in sobere toestand, iets wat je van René Froger niet zeggen kunt. Toen De Argentijn de bal kreeg, pakten vele naamloze mensen hun smartphone. Terwijl zij door hun schermpje tegen de zon in een lachwekkend flutfilmpje schoten om duimpjes te winnen, zagen wij Messi iets zien wat niemand zag. Zijn pass stond aan de basis van de 0-1: El Haddadi tikte binnen na een voorzet van Suarez.

Het werd zowaar spannend, de rest van de wedstrijd, want Málaga scoorde ook, en de spanning ging ten koste van de schoonheid. Maar ook zonder te schitteren blijft Barça`s spel fraaier dan dat van Musketiers uit Elst. Iniesta slaagde er ook dit maal niet in om balverlies te lijden; de ingevallen Rakitić is een genot voor het oog en net toen puntverlies aanstaande leek besloot Messi het duel te beslissen met een volley: klinische perfectie.

Was dit nu zo`n wedstrijd waarvan Snoeks zou zeggen dat Messi tegenviel? Had Henk ten Cate in de studio nog tips voor Luis Enrique? Save the Lord: in plaats van te moeten luisteren naar dit oeverloze gelul togen wij naar het strand en hoorden het geluid van de zee, die onze gemoedstoestand meer dan voortreffelijk verwoordde.

Kalm en tijdloos, alles in balans, al was het maar voor even.