Ik las een interview met Mihai Nesu. Vorig jaar mei viel een ploeggenoot tijdens een training bovenop de linksback van FC Utrecht. Daarna bleef het stil.

Niet dat ik nu zo nodig op interviews met voetballers zit te wachten. Integendeel. Het zijn niet de meest sprankelende sprekers. Meestal zijn ze ontevreden: de trainer is een lul omdat ze niet op nummer tien worden opgesteld. Ze missen respect van het publiek. Allemaal beschikken ze over een fluwelen techniek, scorend vermogen en een splijtende pass. Dat deze pass dikwijls volkomen onbegrepen over de zijlijn rolt ligt meestal aan hun medespelers. Die hebben moeite met het lezen van onbegrepen passes.

Meelijwekkend wordt het vaak als de privélevens van voetballers ter sprake komen. Zo kijken ze bijvoorbeeld allemaal The Voice of Holland. Een goedgekozen titel. Dit is het geluid van Nederland: smakeloos, talentloos, infantiel. Het meest ironische is nog wel de jury: Roel van Velzen die vertelt hoe je moet zingen. Dat is hetzelfde als Andries Jonker die zegt hoe je een bal moet trappen. Of Jan Siemerink die als Davis Cup - captain zijn befaamde chip & charge tactiek overbrengt op een nieuwe generatie tennissers. Had het veel succes, trainer? -Niet echt jongens, maar ik werd wel veelvuldig met een clown vergeleken.

Veel spelers hebben trouwens geen interviews meer nodig om hun mening te verkondigen. Ze twitteren. Leven is als twitter. Tweet wat je voelt, retweet de goede herinneringen, delete de mislukkingen en follow je dromen, zo luidt een recente tweet van Eljero Elia. Als trainer zou ik hem nooit meer opstellen. Internet doet rare dingen met de spelers. Michael Dingsdag schreef ooit met een nickname positieve verhalen over zichzelf op een Vitesse forum. Daarna gaf hij zijn pitbull een kopstoot. Naar het schijnt breekt hij momenteel benen in Zwitserland.

Echt gecharmeerd ben ik niet van de meeste spelers.

Het interview met Mihai Nesu was anders. Sinds het noodlot hem trof gelden maatstaven van een andere orde. De Roemeen heeft een dwarslaesie en zal nooit meer kunnen lopen. Zijn teksten zijn mooie materie voor ontevreden mensen. 

Ik weet dat veel mensen dromen over vliegen, maar mijn onderbewustzijn heeft zich aangepast: ik droom alleen maar over lopen.

Ik hoop dat veel spelers het gelezen hebben.