Op zaterdag 4 juni 2016 overleed Mohammed Ali.
In de nacht van 4 op 5 juni vertoonde de NPO nogmaals de het volledige titelgevecht tussen de zwaargewichten Ali en Frazier, onder de nostalgische titel: nog eenmaal opstaan voor Mohammed Ali.

Het was bijna 41 jaar geleden dat ik in de nacht van 1 oktober 1975 uit mijn bed werd gehaald door mijn vader.
Ik was 7 jaar en ik keek live het wereldtitelgevecht tussen Mohammed Ali en Joe Frazier, dat plaatsvond in Manila, op de Filippijnen.
Groter kon ik mij een sportman niet plaatsen, dat je vader je uit bed haalde om in gezinsverband voor een zwartwittelevisie naar een bokswedstrijd te gaan kijken.
Zo groot was Mohammed Ali.

Mohammed Ali, doopnaam Cassius Clay, bijnaam The Greatest, overleed op 74-jarige leeftijd.
Ali was een begenadigd bokser met flair en stijl en werd drievoudig wereldkampioen zwaargewicht (1964, 1974 en 1978) en Olympisch goud-winnaar (1960) in the noble art of self defense.

Mohammed Ali bokste grootse partijen die voor het eerst wereldwijd op de televisie werden vertoond, waaronder de Fight of the Century tegen Joe Frazier in Madison Square Garden, New York (1971), de Rumble in the Jungle, in Kinshasa, Zaïre, tegen George Foreman (1974) en de Thrilla in Manila, op de Filippijnen, wederom tegen Smoking Joe (Frazier).
In de aanloop naar elke titanenstrijd bleek Ali een magistraal bespeler van de media, door tijdens de persoptredens met gedichtjes op de proppen te komen.
Ik wil u mijn favoriet niet onthouden:

Joe's gonna come out smokin'
but I ain't gonna be jokin'
I'll be peckin' and a pokin'
pourin' water on his smokin'
and this might shock and amaze ya
but I will destroy Joe Frazier.

Maar Ali was veel meer.
Ali vocht voor burgerrechten in een tijd dat colored people in de Verenigde Staten nog niet als gelijken werden gezien.
Ali was tegen de oorlog in Vietnam en weigerde te voldoen aan de dienstplicht.
Deze houding kostte hem zijn wereldtitel, die hem werd afgenomen door de Amerikaanse regering.
In ruil voor deze geste gooide Ali zijn Olympische plak in de rivier.
Ali werd getroffen door de ziekte van Parkinson, maar bleef een boegbeeld voor burgerrechten.

Om diens Grootheid te duiden:
in de jaren zeventig waren er twee mensen die over de gehele wereld bekend waren, onze eigen Johan Cruijff en Mohammed Ali.
De twee grootste praters uit de sport lullen inmiddels de oren van het hoofd van Onze Lieve Heer.
Het moet een vreemde gewaarwording zijn voor God om aan de ene zijde iemand te treffen die JC heet en De Verlosser wordt genoemd, terwijl in zijn andere oor wordt gefluisterd:

Don't you know I'm God? (*)

(*) Volgens Frazier zei Ali dit tegen hem tijdens de Fight of the Century (1971)