terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

klootviool

Bij PSV speelt Phillip Cocu nu de eerste viool.
Dat deed hij voorheen niet zoals U weet, hij speelde onder Fred Rutten nog derde viool.
De standaard tweede viool, onder Rutten althans, Erik ten Hag, vertrok in het kielzog van de voormalige viool numero uno, Fred Rutten dus.

Dit is wellicht wat vermoeiend om te lezen, maar mijns inziens noodzakelijk om te begrijpen hoe een trio violen de rollen verdeelt. En om kattengejank te voorkomen, want dat krijg je als de violen zich niet aan hun eigen stukje partituur conformeren.

Een vioolconcert voor drie dus.
Rutten, Ten Hag en Cocu.
Eerste viool Rutten leek mij een man die zijn andere violen de ruimte gaf om ook een moppie muziek mee te strijken.
Desnoods tegen de haren in. En dus zaten Rutten, Ten Hag en Cocu dit seizoen meer dan 30 keer om tafel om een opstelling te maken. Een strijdplan op te stellen om de komende tegenstander zijn vet te geven, op het verkeerde been te zetten, kortom: zegevierend van het veld te stappen.
Dat lukte, na een vlammende en veelbelovende seizoensstart, niet echt.
Sterker nog, na de winter kwam de klad er (weer) in.
Het kostte Rutten zijn baan.
Ten Hag ging mee.
Cocu bleef.
Faber werd losgeweekt bij Eindhoven.
Chris van der Weerden kwam.
Een nieuw trio violen.
een nieuwe rolverdeling.
Cocu als eerste viool.
En dus zaten Cocu, Faber en Van der Weerden inmiddels nog geen handvol wedstrijden om tafel om een opstelling te maken. Een strijdplan op te stellen om de komende tegenstander zijn vet te geven, op het verkeerde been te zetten, kortom: zegevierend van het veld te stappen.
Dat lukte welgeteld tweemaal.
Tegen Heerenveen.
Het lek leek boven.
Maar tegen (een gehavend) Ajax ging het pijnlijk mis.
Verrassend?
Niet echt.
Of geloofde U in een Cocu-effect?

Cocu heeft last van loyaliteit.
Dat gebeurt vaker met tweede en derde violen.
Ze kunnen alleen vòlgen, niet leiden.
Cocu heeft dit seizoen onder Rutten meer dan 30 maal om tafel gezeten om een opstelling te maken. Een strijdplan op te stellen om de komende tegenstander zijn vet te geven, op het verkeerde been te zetten, kortom: zegevierend van het veld te stappen.
Cocu is het snoeihard eens geweest met iedere opstelling van Fred, op mogelijk wat accenten na.
Of hij heeft meer dan 30 maal zijn hoofdtrainer belazerd en zijn zegen gegeven over een opstelling waar hij het niet mee eens was.
Dat zou genant zijn, Cocu die direct het elftal op zes plaatsen zou wijzigen.
Fred zou zich omdraaien in zijn graf, als ie er in lag.
Maar zo is Cocu niet.
Ook Cocu speelt met hetzelfde zooitje slapjanussen dat ook onder Rutten de voorkeur kreeg.
Alleen Lens heeft hij heel even gekieteld, maar dat was van korte duur.
En een half uurtje Engelaar.

De hamvraag die rest:
gaat Cocu er nog wat van bakken? Hij lijkt gebakken aan de receptuur van Rutten.
Loyaliteit is mooi, maar als je dan toch verliest, verlies dan met je eigen strategie.
Een blinde kan zien dat de as van PSV de ruggegraat van een amoebe heeft.
Matavz doet alleen mee als ie kan scoren.
Toivonen doet alleen mee als ie kan scoren.
Labyad.
Marcelo.
En Fredje Bouma verkeert in de Siberisch koude winter van zijn in ijltempo verschrompelende carrière. Wat een meelijwekkende poging tot verdedigen (altijd al geweest, trouwens). Gun die man een career-ending injury.

Het wordt tijd voor een nieuwe tune.
Optiefen met die Brabantse gemoedelijkheid.
Wat stadse fratsen.
Een dikke nek uit Mokum.
Rotterdamse no-nonsense.
Een klootviool.
Ze hebben Don Leo even nodig.

copyright by © judge