Ik heb thuis twee shirts (ik heb er wel meer, maar dat doet nu niet terzake), eentje van FC Barcelona en eentje van Real Madrid.
Volgens velen kan dat niet; je bent of voor de een, of voor de ander.
Waarom moet dat?
Real Madrid is de beroemdste en meest succesvolle club ter wereld. De Beste Spelers hebben het Koninklijke Wit gedragen, een kleine opsomming voor diegene die verblind door de afgelopen drie Clasicos het idee hebben gekregen dat er alleen maar Pepes en andere varkens hebben rondgemoord: Di Stefano, Puskas, Gento, Hugo Sanchez, Butragueno,Netzer, Ronaldo, Redondo, Hierro, Zidane en Raul en zo vergeet ik er nog enkele dozijnen. Real Madrid heeft altijd en overal voor Absoluut Topvoetbal gestaan en zal dit ook altijd  blijven doen.

Maar er zitten wat krassen op de plaat.
Verblind door de zucht naar eremetaal heeft men de club in handen van Jose Mourinho gegeven. The Special One, succestrainer avant la lettre, grossier in titels en ander zilverwerk, 2 Champions Leagues gewonnen en ongetwijfeld bezitter van boeken van Macchiavelli, Von Clausewitz en Sun Tzu is als geen ander bereid om de zege binnen te slepen. Goedschiks of kwaadschiks, het doel heiligt in zijn optiek ALTIJD de middelen. De uitvoering van zijn werk hebben we de afgelopen drie krakers tussen Real en Barca kunnen aanschouwen.
Een vuile oorlog.
Voetbalguerilla.

De resultaten tot nu toe:
1-1 gelijkspel in de competitie.
1-0 winst in de finale om de Copa del Rey door Real Madrid.
0-2 winst voor Barcelona in de halve finale Champions League.

Wat de tweede halve finale brengen moge aankomende dinsdagavond, de schade is wat De Koninklijke betreft reeds opgelopen.
Tuurlijk, er is een beker gewonnen.
Tuurlijk, de 0-2 achterstand is niet overkomelijk.
Maar de schade zit dieper.
Imagoschade.
De ergste schade die een club, juist met de statuur van Real Madrid, kan lijden.
Het hoofd in de voetballerij wordt afgewend door iedere liefhebber van voetbal.
Real Madrid staat voor prachtig voetbal met prachtige spelers.
Maar nu even niet.

Gelukkig dat er uit het Madrileense kamp nog wel commentaar naar buiten sijpelt.
Clubicoon en vijfvoudig Europacup I winnaar Alfredo di Stefano schaamt zich diep over het vertoonde spel. De insteek om doelbewust brandschattend over de velden te trekken in plaats van met voetbal de opponent te verslaan is niet de zijne.
Ook Cristiano Ronaldo liet weten dat het gekozen spelconcept niet het zijne is, maar dat hij zich schikt in zijn rol. Chapeau voor de man die door de halve voetbalwereld tot aan zijn veters wordt afgefikt om zijn arrogante uitstraling; hij is de enige die snapt dat dit niet de weg is die een club als Real en een speler van zijn niveau moet willen bewandelen.
Daarvoor hebben beide teveel Klasse.

Klasse, dat is net datgene waar het Mourinho aan ontbreekt. Niet alles is geoorloofd in naam van de overwinning. 
Er kleeft al genoeg bloed aan het Koninklijk Wit.