Roy Makaay schoot afgelopen woensdag Feyenoord naar de bekerfinale. De eerste helft had hij vanaf de bank toegekeken hoe de jeugdigde goalgetter Luc Castaignos stijf van de zenuwen zijn debuut maakte tegen FC Twente. Scoren in de A1 bleek toch andere koek dan in een uitverkochte Kuip het seizoen nog van enige glans voorzien. Makaay kwam na de thee zijn puberende compaan helpen. En hoe! Elke bal die Makaay beroerde zat vol bedoeling, perfect in één tijd geraakt en gevaar stichtend in de vijandelijke defensie. Roy was thuis, spelend in zijn eigen achtertuin, waar hij iedere meter kent, de afstanden naar het doel blind via zijn voeten kan laten overbruggen. Op maat, op tijd, zwanger van potentie. Roy Makaay was goud waard in de Kuip. Roy scoorde de winnende 2-1.

Roy Makaay is dit jaar de pispaal van Feyenoord. Al bij zijn aanstelling als nieuwe hoofdtrainer gaf Mario Been aan dat er voor hem geen heilige huisjes bestaan. Een oude voetbalwet vrij vertaald: als je zonder risico een Grote Jongen kunt opknopen moet je dat als trainer niet nalaten, dat zet de rest van de groep gelijk op scherp. Nou, Mario really did a number on Roy. Na iedere vroegtijdige wissel brandde hij Makaay tot aan de veters af, daarna prees Been de 35-jarige routinier het graf in om zijn voorbeeldige mentaliteit. Ook dit dient een nadere vertaling. Zoals met Makaay is gesold zouden weinig spelers accepteren. Roy hield zijn smoel dicht tegen de pers en daarom was hij een goeie prof. Makaay schopte geen bidon door de dug-out als hij werd gewisseld, weigerde de trainer geen hand (hoewel dit moest voelen als een Judaskus) als hij voor een batterij camera s plaats moest maken voor een andere speler. Let op: een mindere speler. Altijd een mindere speler.
Roy Makaay werd in 2003 Europees Topscorer met 29 treffers voor Deportivo La Coruña. In datzelfde jaar werd deze club uit Gallicië kampioen van de Primera Division. Honderd doelpunten maakte hij in de Spaanse competitie, bij Bayern München ging hij verder met zijn handelsmerk: scoren. In Duitsland liet hij wederom de teller boven de 100 stijgen, waarna hij bij Feyenoord neerstreek. Das Phantom, zoals zijn  bijnaam bij onze Oosterburen luidde, scoorde de snelste Champions League treffer ooit: binnen 10 seconden na de aftrap potte hij tegen Real Madrid.

Deze Roy Makaay kreeg met grote regelmaat publiekelijk van zijn trainer te horen dat hij niet uitvoerde wat Been van hem wilde. Het had vooral veel met lopen te maken. Roy kreeg de schuld als Feyenoord in de problemen kwam. Dan liep Roy niet genoeg. Gelukkig had Been dan de beschikking over Sekou Cissé. Toch een trackrecord van 24 doelpunten in 5 seizoenen, bijna 5 doelpunten per jaargang. Ook nu staat de teller alweer op 3. Maar lòpen dat die jongen kan, daar krijgt een paard de hik van.
Mario Been heeft de gehele jaargang een speelstijl van Makaay verlangd welke niet de zijne is. Roy zelf blijft nuchter over de speelstijl: als ik maar ballen krijg, meer verlang ik niet. 4-3-3, 4-4-2, het zal Makaay worst wezen, om te scoren heb je de bal nodig. En als je die te weinig krijg is de optelsom zo gemaakt.
Mario Been kan beter zijn andere spitsen vragen om méér doelpunten te maken, in plaats van Makaay vuile meters te verlangen.
En aan het belangrijkste is Been voor het gemak maar even aan voorbij gegaan: als Makaay het veld opkomt krijgt de rest van de spelers een boost. Roy geeft een goed gevoel, met Roy erbij kan er gewonnen worden. Heel Feyenoord barstte van het (in de eerste helft totaal afwezige) zelfvertrouwen toen Makaay in de ploeg kwam. Iedereen ging loopacties maken, omdat ze wisten: Roy ziet het spel en geeft die bal op maat. Kom daar nog maar eens om.

Ik vrees dat de we de laatste schreden van Roy Makaay hebben gezien.
Een Klasse Apart.
Bedankt Roy, dat je naar Feyenoord bent gekomen.