terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

boerenlullen

Hans Westerhof eindigde ooit op de derde plaats met FC Groningen. Hij werkte bij Ajax en PSV en verdiende een lucratief uitstapje naar Guadelajara in Mexico.
Huub Stevens eindigde ooit op de tweede plaats met Roda JC. Hij werkte bij Schalke 04 waarmee hij de UEFA-cup en twee Duitse bekers won en op vijf minuten van het einde van de Bundesliga de Duitse titel misliep. Hij werkte bij Hertha BSC en bracht HSV een UEFA-ticket. Hij zag zijn droomwens in vervulling gaan toen hij dit seizoen als trainer bij PSV werd aangesteld.
Gertjan Verbeek plaatste zich viermaal achtereen met SC Heerenveen voor UEFA-cup voetbal, alvorens hij dit seizoen hoofdcoach werd bij Feyenoord.
Alledrie de trainers zitten in zwaar weer. Vitesse bevindt zich onder de degradatiestreep, het voetbalt voor geen meter, de achterban mort en roddel en achterklap is schering en inslag bij de club die ooit tot de hemel wilde reiken en nu alweer jaren als het Hollywood aan de Rijn bekend staat.
Landskampioen PSV werd gisteren Europees naar huis terug gestuurd, de Eindhovenaren kunnen zich volledig richten op de ook al niet denderend draaiende competitie, ook voor de KNVB beker liggen zij er al vroegtijdig uit. Stevens is dagelijks bezig met het blussen van binnenbrandjes die in de pers breed worden uitgemeten, waarna Jan Reker de inmiddels bekende sussende directeur uithangt.
In Rotterdam loopt inmiddels iedere Feyenoordbobo het risico gelyncht te worden. Het bolwerk aan de Maas staat nog steeds in het rechterrijtje van Teletekst en dat is de club onwaardig. Spelers morren over trainingsarbeid, blessures zijn de schuld van de trainingsarbeid, Verbeek doet zijn bijnaam Rambo eer aan door stoïcijns zijn uitgestippelde weg te volgen, maar ondertussen verdwijnen er steeds meer neuzen een andere kant op. Wie duwt het koude lemmet van verraad in zijn rug? Het is een kwestie van weken, helemaal als directieleden in de media gaan roepen dat Verbeek zelfs tot de Kerst van 2009 blijft zitten.

Waar gaat het mis met deze toch gerenommeerde trainers? Simpel: Westerhof is een Groninger, Verbeek een Fries en Stevens een Limburgse kompel. Een kwestie van afkomst, onmogelijk te verloochenen, zeker voor types die voor staan op hun geboortegrond en alles wat daarbij hoort.
Hans Westerhof had in zijn toptijd bij FC Groningen te maken met één enkele dissident, het onberekenbare genie Milko Djurovski. Rokend, drinkend en snoerend langs heg en steg liet deze Joegoslaaf een spoor van Gomorra achter, maar vergat niet om op het juiste moment te doen waarvoor hij was gehaald: scoren en spitscompaan Hennie Meijer in stelling brengen. De overige namen op het veld waren er bijkans in geboren: Roossien , Van Dijk, Olderiekerink, Huizingh, mannen uit de klei getrokken met een dito kapsel. Geen woorden maar daden mocht dan het clublied van Feyenoord zijn, in Groningen e.o. werd niet eens gesproken, alleen gewerkt. Dit zag je terug op het veld en Westerhof zag dat het goed was.
Nu heeft Westerhof te maken met allerhande exoten, die allen hun eigen gewoontes meenemen uit het geboorteland, maar ook een brutale hond uit Den Haag, een Franse bullterriër en het imago van de club, waarbij vergeleken Jimmy Woo een dorpssoos is. Het vak van trainer is het managen van (sub)culturen geworden, voetbaltactisch en technisch bezig zijn is één van de minst belangrijke dingen.
Huub Stevens kon excelleren met Roda JC toen Roda nog geen duiventil van Afrikanen was. Hanssen, van der Luer, Senden, daar kon hij op bouwen. Geen babbels, 90 minuten stoempen en na afloop bier hijsen. In Duitsland zijn ze eveneens bekend met kadaverdiscipline en was een luide brul van der Harter Hund genoeg om de manschappen in het gelid te krijgen. Nu krijgt Huub bij elke inleiding tot een gesprek te horen no habla en dan houdt het voor hem al op.
Bij Heerenveen werkte Verbeek met een hoog gehalte aan spelers van Scandinavische komaf en goalgetters van heb-ik-jou-daar, Klaas Jan Huntelaar en later Afonso Alves. Die jongens uit het noorden van Europa weten wat luisteren is, de spitsen deden de rest. Bij Feyenoord heeft Gertjan Verbeek te maken met veel spelers die de halve wereld al gezien hebben en zelf reeds een beeld hebben gevormd over training e.d. De nieuwe weg die Verbeek wil gaan bewandelen met zijn spelersmateriaal stuit op onwil en onbegrip, voetballers, en zeker oudere, zijn dinosauriërs als het gaat om trainingsarbeid. Wat vroeger werkte, werkt nu nog steeds, dus kom niet aan met nieuwerwetse fratsen. Verbeek houdt vast aan zijn ploeg, maar de akker wil niet. Dan is het slecht hazen vangen.

Westerhof, Verbeek en Stevens zijn boerenlullen. Zijn houden vast aan hun boerenlullennormen en raken verstrikt in de wereldse manipulaties die voor Randstedelingen en buitenlandse spelers gewoon is. Het is niet toevallig dat alleen de trainers die een wereldse kijk op de zaken hadden succes hebben gekend. De Europese bekers in Nederland zijn behaald door Amsterdammers (Michels, Cruijff en Van Gaal), een Deventenaar met een linksbuitense kijk op het spel (Van Marwijk), Hagenezen (Advocaat en De Mos), buitenlanders (Kovacs en Happel), een eigenwijze Limburger (Coerver), een linksbinnen uit Breda (Rijvers) en een seigneur uit Gelderland (Hiddink).
Communiceren, manipuleren, je talen kennen, je culturen ruiken, egostrelen, allemaal softe eigenschappen die broodnodig zijn om een club buiten je eigen spruitjesregio te leiden.
Alledrie ontberen ze deze kwaliteiten.
Tel uit je winst, Feyenoord, Vitesse en PSV. 

copyright by © judge