Ik heb de eerste maanlanding meegemaakt. Ik zag Ard Schenk winnen op de Olympische Spelen in Sapporo. De Thrilla in Manila, het slopende wereldtitelgevecht tussen Mohammed Ali en Joe Frazier, heb ik midden in de nacht op televisie gezien. Het vroegtijdig overlijden van Elvis Presley, Joop Zoetemelk die de Tour de France won. Mijn eerste twaalf jaar op deze aarde stonden bol van hoogtepunten. Twee WK-finales van Oranje, drie Cups met Grote Oren voor Ajax, de Europacup I en de UEFA-cup voor Feyenoord en een EC III voor PSV.
Het was kiezen tussen Willem van Hanegem en Johan Cruijff.
Het werd de Kromme.
Het werd Feyenoord.

Feyenoord bestaat dit seizoen honderd jaar. Ik maak er inmiddels veertig van mee en daar prijs ik mij gelukkig mee. Waarom? Omdat het voor een Feyenoorder balsem op de wonde is als je nog wat historie op je netvlies hebt staan. Alle grote successen kun je terughalen als het niet zo lekker loopt met het voetbalbolwerk uit Rotterdam-Zuid. En dat loopt het regelmatig niet. Na de glorietijden in de jaren zeventig en een landstitel in het seizoen 83/84, omdat Johan Cruijff werd afgeschreven door Ajax en zijn revanche haalde bij de aartsrivaal van de Amsterdammers, was het sappelen tot begin jaren negentig. Op de grens van degradatie greep een ander icoon in, oer-Feyenoorder Wim Jansen. Het drama van teveel prutsers in en om het veld werd ternauwernood afgewend. Hoofdsponsor HCS voldeed niet meer aan zijn verplichtingen, trainersduo Gunder Bengtsson en Pim Verbeek idem dito qua prestaties. Jansen bouwde een menselijke muur en won zowel in 1991 als in 1992 de KNVB-beker. Daarna kwam de meest populiare Feyenoorder ooit, Willem van Hanegem, binnen als trainer en Feyenoord behaalde prompt de landstitel. In 1994 en 1995 wint Feyenoord onder de Kromme wederom de beker. Na het tussentijdse ontslag van Willem in het daaropvolgende seizoen is het weer armoe troef totdat Leo Beenhakker in 1999 nog een titel naar Rotterdam weet te halen. In 2002 wint Feyenoord de UEFA-cup via de magistrale vrije trappen van Pierre van Hooijdonk. Pierre zou de bal in dat seizoen nog vanuit de kleedkamer binnenschieten, aldus een commentator met gevoel voor beeldspraak.
Afgelopen seizoen werd nog een beker gewonnen, en als je het rijtje zo even intypt valt het allemaal nog wel mee, maar sec de feiten is er vanaf 1974 nog maar driemaal een titel binnengehaald, toch de prijs die het meeste ertoe doet. Vijf KNVB-bekers nadien is leuk, een UEFA-cup in recente tijden zonder meer een prestatie van wereldformaat, maar de beste van het land, nee, dat is hopen tegen beter weten in.

In het jaar dat er een eeuw Feyenoord passeert in een prachtig naslagwerk speelt de Rotterdamse club een jubileumtoernooi in de eigen Kuip. De tegenstanders zijn de illustere opponenten waar de degens mee werden gekruist in Europese finales.Het Legioen in het stadion moet met afgrijzen aanzien hoe Borussia Dortmund kinderlijk eenvoudig door de defensie van Feyenoord snijdt. Keer op keer. Slechts twee dolkstoten moet iedereen met een Feyenoord-hart incasseren. 1-2 verlies, al had het veel groter kunnen uitvallen. Twee dagen later staat Celtic na 40 minuten op een 0-3 voorsprong (eindstand 1-3) en je weet het al: het wordt dit seizoen wéér niets.
Volgens de nieuwe trainer paste het toernooi niet in de voorbereiding, het kwam te vroeg. Klinkt plausibel, maar als je het vertoonde spel terughaalt uit de donkere krochten van je geheugen, daar waar alle traumatische ervaringen diep worden weggestopt, dan vraag je je af wat er tussen nu en vier weken verder nog allemaal op het trainingsveld gaat gebeuren. Wonderen?
Tevens liet GertJan Verbeek zich ontvallen dat Feyenoord fysiek sterke spelers ontbeert. Volgens hem nodig in het moderne voetbal. Ik vraag me af wat de huidige assistent, de 1,65 meter kleine Wim Jansen, bij dergelijke opmerkingen denkt. Voetbal als spel dat wordt gespeeld door klonen van Arnold Schwarzenegger? Lekker die bal naar voren rossen op de boomlange spits en daarna maar zien wat er gebeurt? In de achterhoede kan ik mij nog iets voorstellen bij imposante mandekkers (Serginho Greene loopt met witte voetbalschoenen de verdediger te acteren), maar voor de rest?
De achterhoede van Feyenoord is de zwakste schakel, dus zal het accent op aanvallen moeten komen te liggen. Met Makaay en Tomasson heeft Feyenoord top in huis, maar die moeten gevoed gaan worden. De beoogde souffleur Luigi Bruins is hopeloos uit vorm en is wat jong voor een dergelijke taak.
Mijn advies?
Haal Kenneth Perez.
Als je tenminste van dit seizoen nog iets wilt maken. Anders komt er slechts een jaartje op de bestaanskalender bij. 101 jaar en weer niets. Het wordt een keertje tijd.
Tot die tijd heb ik de zoete herinneringen van vroeger.
Succes Feyenoord.