terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

affreus

Affreus.
Je zou een dergelijk woord kunnen opperen, zeker in Aerdenhoutse kringen, maar ook daar zal men eerder een hartgrondige vloek hebben laten ketteren dan de wedstrijd van Oranje tegen Albanië als bovenstaande te betitelen.
Waarom deze column beginnen met een kouwe kakwoord als affreus? Is dat niet eerder iets voor gegoede golfkringen, zeezeilers en polospelers? Inderdaad, maar er komt ook voor dergelijk pluimage een moment dat de aardappel toch echt in het verkeerde keelgat schiet. Afgelopen woensdagavond was zo een moment.

Een D-R-A-M-A van een wedstrijd, van Hollandse zijde althans, met een ongehoord onverdiende overwinning. De Albanezen, waarvan de meesten die ochtend nog de krantenwijk hadden gelopen voordat ze gingen trainen en daarna snel in de Trabant naar het abattoir om karkassen uit te benen (de kost moet ook verdiend worden en dat doet het gros van hen niet met voetbal), deze amateurs in megasterren-land wisten méér doelkansen te creëren dan de duurbetaalde specialisten uit Nederland. Het was nog erger: twee doelpunten afgekeurd zien wegens duwen(?) door een Britse(!) arbiter, dat zou een natte krant als Wegereef nog hebben toegelaten. Het nietige Albanië werd in de 91ste minuut beroofd van drie punten door een schitterend doelpunt van Ruud van Nistelrooy.
Bestolen.
Als een oud dametje dat een loden pijp in haar nek krijgt omdat een kansloze bokkelul zijn zinnen heeft gezet op het vers gepinde AOW-tje.
En dan ga ik niet in op tactiek, op een opstelling, op wissels, maar gewoon af op het wedstrijdbeeld.
Albanië was beter. De Albanezen hadden geen last van het veld. Zij vielen aan en werkten zich kapot om een resultaat uit het vuur van Tirana te slepen. En kregen niks.

Maar dan de persconferentie.
Van Basten verschijnt voor de camera en begint doodleuk zijn spelers te complimenteren met het vertoonde spel. Hij sprak van een verdiende overwinning. Van een tegenstander die zich had ingegraven.
Affreus.
Dat de wereldspits van weleer zulke larie aan ons, de trouwe Oranjefans, durft voor te schotelen.
Van der Sar was reëel, Van Nistelrooy sprak klare taal. Het was slecht. Maar mazzelig gewonnen. Gauw vergeten die mislukte goede bedoelingen en op naar de volgende wedstrijd. Onze eigen bondscoach loog zich een krul in zijn broek. Hij kreeg zelfs analist Van Hanegem boos, en dan moet je toch wel een paar grenzen over voordat hij een ex-collega afvalt. Ik heb het al eerder geschreven, Van Basten minacht de Oranje-kijker. Zestien miljoen sukkels die hij als een stelletje kleuters een rad voor ogen denkt te draaien. Net als al dat geleuter voorafgaand aan dit beschamende treffen, waarin de bondscoach telkens maar weer over wisselen begon. Wisselen, wisselen en dan de boel gewoon laten staan. De voetbalwereld is toch niet echt zo debiel dat een tegenstander daar zenuwachtig van wordt? Of worden spelers getergd en komen ze dan tot grote daden? Nou Marco, dat is je dan goed gelukt. Al die getergde spelers die uiteindelijk dan toch het vertrouwen van jou kregen, wat een berepot speelden ze! Het was stuitend!
Affreus.

copyright by © judge