terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

engel

Dirk Kuyt wordt door Johan Derksen een engel genoemd. Niet zozeer vanwege zijn blonde Cupido-krullen of een gelijkenis met de aartsengel Gabriël (die zag er in het idee van Michelangelo toch wat minder grof gehouwen uit), maar om zijn rimpelloze uitspraken en meningen. Kuyt gooit nimmer de knuppel in het hoenderhok, stookt geen vuurtjes op en laat zich niet verleiden tot een primaire, het liefst primate, reactie. Een modelprof, een fijne vent, omschrijvingen die blijkbaar de uitzonderingen op de daardoor asociale regel vormen. Johan Derksen wordt er iebelig van. Logisch, als hoofdredacteur van Voetbal International verkoop je oplage als uitspraken van topvoetballers doordesemd zijn met vitriool. De trainer is een zak hooi, de bondscoach spoort niet en mijn medespelers mogen mijn schoenveters nog niet vastmaken.
Dit zul je van Dirk Kuyt nooit horen, maar is hij daarom een engel? Omdat hij buiten de lijnen fatsoen en medemenselijkheid predikt? Omdat Dirk van onbesproken gedrag is? En waarschijnlijk blijft?
Nee.

Engelen bestaan niet.
Kuyt is geen hedonistische superaso die zijn transfer wel even zal bewerkstelligen door een rel te beginnen (Ibrahimovic bij Ajax) of weg te blijven bij een oefenwedstrijd (Ibrahimovic bij Juventus. Die Ibrahimovic, een blauwdruk van over het paard getilde hufterigheid). Kuyt houdt zich aan de afspraken en contracten die hij bij zijn volle verstand getekend heeft. Dat het schering en inslag is dat spelers, zodra ze een andere club in het vizier hebben, geen enkele waarde meer hechten aan het eigen gesigneerde woord, zegt veel over de mores van de voetballerij, maar de enkeling die zijn gegeven woord niet verkwanseld voor zak duiten is daarom nog geen heilige.
Kuyt schreeuwt geen moord en brand in de pers als voetbalzaken niet gaan zoals hij graag voor ogen heeft. Dirk heeft voormalig trainer van Feyenoord Ruud Gullit een dozijn spelers zien binnen brengen, waarschijnlijk op voorspraak van Estelle, die in de PC Hooftstraat bij een prulletje Gucci of Fendi een monstertje Bandalovski, een specimen Magrao of Basto pour homme meekreeg. Het zag er allemaal leuk uit, en duur ook, maar geen kwaliteit. Kuyt sprak binnenskamers, naar buiten toe als aanvoerder hield hij zich op de vlakte, zoals het een man betaamt die niet openlijk gezag in twijfel of diskrediet wil brengen.
Is Kuyt het eens met alle beslissingen die bondscoach Van Basten neemt? Zeker niet, maar hij zal de klokkenluider niet zijn. Hij gelooft in taken en verantwoordelijkheden, een ieder neemt de zijne en daarmee is de kous af. Een modelprof? Kuyt gelooft in hard trainen en dan zal alles wel goed komen.
Het heeft hem uiteindelijk een transfer van Katwijk naar Liverpool opgeleverd.

Omdat Dirk Kuyt niet loopt te hoeren en snoeren, te schreeuwen en te rellen, te zuipen en te snuiven (althans, dat weten wij niet), maakt dat van Kuyt nog geen engel. De rest heeft last van normvervaging, zoekt alleen de egotrip en maken van de voetbalwereld één groot Sodom en Gomorra. Dirk is blijkbaar een uitzondering in dit wereldje en maakt met zijn verschijning haarfijn duidelijk dat de grootste gemene deler niet de norm mag zijn.
Daar hebben wij als Nederlander al genoeg last van, dat we het krijgen zoals de meeste mensen het willen:
Dancing on ice, Sterren dansen op het ijs, Bobo s in de bush, Big Brother, Deal or no deal, Shownieuws, Entertainment live, Boulevard, Editie NL, 4 in het land en Piets weerbericht.
Net als goede programma s is Dirk Kuyt een uitzondering. Ik verlang terug naar de tijd dat George Best een uitzondering was.
Een bengel.

copyright by © judge