terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

WK 2006 (eerste 3 dagen)

Het WK is nu drie dagen onderweg en een Oud-Hollands gezegde doet nu al opgeld: angst is een slechte raadgever. Engeland is het meest flagrante voorbeeld, met Zweden als goede tweede, maar ook Argentinië verkocht de huid van de beer bijna te vroeg. De Britten, met een middenlinie dat op papier het sterkste van de gehele Mundial genoemd mag worden (Gerrard, Lampard en Beckham), speelden na de fortuinlijke 1-0 voorsprong een schijterig stukje voetbal dat normaliter alleen is weggelegd voor landen die dienen als opvulsel van het WK. Van de twee spitsen werd er eentje (Owen) gewisseld voor een middenvelder met de overduidelijke insteek om de minimale voorsprong (1-0) tot het eindsignaal te consolideren. De eenzame spits Peter Crouch stond met zijn goede gedrag diepe ballen door te koppen naar de tegenstander, een aanblik die doet denken aan een apert gebrek aan voetbalkunde (niet van Crouch, maar van degenen die hem door de lucht aanspeelden). Niet toevallig is de bondcoach van de Engelsen een Zweed, en Sven Göran Eriksson doet dus niets onder voor zijn landgenoot Lagerbäck, die met zijn thuisland tegen het nietige café elftal van Trinidad en Tobago gelijkspeelde (0-0). Ook Lagerbäck hield consequent vast aan vier verdedigers en een verdedigende middenvelder tegen twee spitsen en een 44 minuten lang tot tien man veroordeeld elftal van onze eigen Leo Beenhakker. Don Leo blonk uit in voetbalgogme door met zijn tiental te blijven opteren voor twee spitsen, zodat de Zweden (in hun eigen optiek althans) gedwongen werden hun defensie intact te houden. Zodoende ontstond geen moment een overtalsituatie en zorgde het Caraibische dwergstaatje voor een enorme stunt door een punt van de door sommigen getipte outsider voor de WK-titel af te snoepen. Zelden zal een puntendeling zoeter hebben gesmaakt, een absoluut staaltje van vakmanschap van Beenhakker, die overigens nóg een aas uit zijn mouw schudde door topvedette Dwight Yorke als spelverdeler op vier te posteren. In de rest van de wereld keek men de ogen uit, voor de Hollandse Meester een ABC-tje. Als de bal niet bij Yorke komt (iedereen verwachtte hem op zijn normale positie in de spits), dan moet Yorke maar naar de bal komen. Chapeau, Leo.

De Argentijnen, kanshebber op een derde wereldtitel, hebben een sterke selectie die kan wedijveren met Brazilië, maar ook de keuzeheer Pekerman van de albicelestes dacht na een 2-0 voorsprong de tent op slot te kunnen gooien en wisselde spitsen voor middenvelders. Die misrekening (volgens de Hollandse School, verdedigen doe je zo ver mogelijk van het eigen doel) kwam hem bijna duur te staan toen op de valreep Ivoorkust middels zijn aanvoerder en sterspeler Didier Drogba nog op 2-1 kwam. Het bleef bij deze late treffer, maar ongeschreven voetbalwetten (kansen krijg je altijd), in combinatie met de laatste tien minuten van een wedstrijd (alles of niets) hebben vele ploegen doen struikelen in het zicht van de haven. Dat deed Oranje dus niet. Van Basten hield, ondanks een terechte, maar nipte 1-0 voorsprong, vast aan drie aanvallers, waardoor de intenties en de patronen in stand bleven en tot het einde toe de mogelijkheid van voetbal in de ploeg bleef.
Waar de Polen mee bezig waren is een raadsel gebleven, maar zulk slecht voetbal wordt (gelukkig) nog maar zelden vertoond. De 2-0 zege van Ecuador was dan ook geheel verdiend. Die Mannschaft heeft mij in positieve zin verbaasd dat zij van speltactiek zijn veranderd. Teamchef Klinsmann wilde een aanvallend Duitsland en lijkt, ondanks alle kritieken en magere resultaten, toch de vruchten te kunnen plukken van zijn gevecht tegen de windmolens. Natuurlijk liep Duitsland tegen twee eenvoudige tegentreffers op, maar wat maakt dat uit als je er zelf vier inschiet? Azijnzeikers zullen wel weer klaarstaan om bij een nederlaag of puntendeling hun gelijk te halen dat het spelen vanuit een gesloten defensie meer zekerheid biedt op een gunstig resultaat, maar voorlopig speelt Klinsi vanuit de optiek van zijn voorbeeld, onze eigen San Marco. Daarvoor verdient hij een compliment.

Een eerste conclusie is mijns inziens te trekken: Engeland wordt geen wereldkampioen. (Trinidad en Tobago ook niet, maar een tweede stunt sluit ik niet uit tegen Paraguay).

Rapportcijfers voor opvallend trainerschap:

Beenhakker (Trinidad en Tobago) 10
Klinsmann (Duitsland) 8
Van Basten (Nederland) 7
Pekerman (Argentinië) 6
Eriksson (Engeland) 4
Lagerbäck (Zweden) 2
Janas (Polen) 1

copyright by © judge