terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

in goed gezelschap

De vergankelijkheid van het leven slaat je deze weken wel vol in het gezicht. Of beter gezegd: onder de gordel.
Bij het afruilen van het tijdelijke voor het eeuwige van George Best had je nog zoiets van: hij heeft al het leven uit zijn gestel geperst met een bezetenheid waar de duvel weleens bang van werd. Na een ochtend hard trainen, een middag en avond lang drinken en iedere nacht een nieuw liefje, dan komt er van uitrusten maar weinig terecht.
Met David Di Tommaso startte het onrecht: een fitte kerel van 26 jaar die als een dief in de nacht van het leven beroofd wordt. Vragen rijzen na het eerste bezinksel van de schok: wat voor medische keuring hebben ze bij de lokale FC? Hadden ze al een kras op de plaat ontdekt, maar hielden de medische makelaars van Utrecht zich stil, om de mogelijke transfer naar een topclub niet in gevaar te brengen? Immers Ajax keurde Arouna Kone ook af, terwijl hij wel door PSV voor 9 miljoen euro wordt aangeschaft? Zijn ze in Eindhoven niet helemaal jofel in de bovenkamer, wie verricht dáár de keuring? Van den Hoogenband, eminent zilvere haardos a la Hippocrates, maar door zijn APK-keuring komt blijkbaar iedereen? Wat houdt Ajax geheim? En PSV? En Utrecht?

Lang of kort geraadseld, de feiten zijn kil en klinisch: dood. Geen weg terug, geen wissel. Een (ook nog zwangere) vrouw is weduwe, een peuter is vaderloos. Voor het resterende deel van het leven. Dat kan lang zijn, maar als we Di Tommaso zijn laatste teletekstnotering zien maken, dus ook ongenadig kort.

En dan slaat het noodlot dezelfde week nog toe in de directe omgeving. Geen kwinkslagen meer, woordgrapjes of spitsvondigheden. Blijkbaar hadden ze op de eeuwige voetbalvelden nog een stofzuiger in de as nodig, tussen David Di Tommaso en George Best is het enige dat ik me permitteerde, om voor mezelf de druk van de hersenpan te halen. De tong (of de pen) als veiligheidsventiel.
Waarom?
Zaterdag 3 december 2005 overleed Raimond van Olderen, pas 30 jaar. Vader van twee zoontjes Dylan en Quinten, echtgenoot van Diana, enige zoon van Hans en Jannie, vriend van velen, voetbalmaat van v.v. Dalto (de Daltons) uit Driebergen. Als laatste man behaalde hij twee kampioenschappen, vorig seizoen speelde hij in een grandioos elftal een op één punt na verloren titelstrijd. Raimond was een winnaar, hij was trots dat hij het vuil van anderen kon opruimen. Hij speelde zijn laatste wedstrijd op 3 december tegen VVJ. Op het middenveld, als ruimer. Na afloop was hij moe. Pas je wel
op je lichaam, Di Tommaso?
grapte zijn trainer toen Raimond huiswaarts keerde. Hij ging even liggen, viel in slaap en werd niet meer wakker.

( Althans niet hier, maar aan de bar met André Hazes, zijn favoriet, terwijl George Best een vers biertje voor hem inschenkt. Hij feliciteert Di Tommaso met de zege op Ajax (zijn cluppie) en aait zijn Bordeaux Dog Ollie eens flink over de imposante kop. Verderop aan de bar ziet hij Bennie van Barneveld, vroeger kind aan huis. Raimond rolt een vers zwaar shaggie en bestelt nog maar een rondje.)

Rust zacht, mannen.
We zullen jullie missen.

copyright by © judge