terug_naar_homepage
login_linkspoot
lees_ook

seizoen 15/16:
figuranten
Butterfly
keuzes
Johan Cruijff
Jetro
kijk en zicht
verwondering
cyclus
pijnbank
spelletjes
kleurloos
Realisten en romantici
Blind

duel

In het begin van de vorige eeuw wordt de oorlog afgekondigd tussen het toenmalige Rusland en Japan omtrent de Koerilen, een eilandenarchipel tussen het Russische schiereiland Kamtsjatka en het Japanse eiland Hokkaido. Volgens de overigens ongeschreven wetten van de oorlogvoering verschenen de Russen met speren en zwaarden bewapend op het strijdtoneel. De Japanners echter bleken zich niet aan erecodes te storen en haalden machinegeweren tevoorschijn.
De uitkomst van deze oorlog laat zich raden.

De regels van het spel bepalen wat wel en niet geoorloofd is, maar wie ziet er op toe dat de regels ook nageleefd worden? Japan liet het doel (winnen) de middelen (ongelijke wapens) heiligen en daar kon Rusland niets anders tegen doen dan de wonden likken en de doden tellen.

In de afgelopen jaren vocht wijlen Theo van Gogh een bittere strijd uit over het grondbeginsel van de vrije meningsuiting, met name met de Mohammedaanse medelanders. Het woord geitenneuker bleek de kogel die Theo telkens in zijn pen laadde, totdat Mohammed B. het zat was en het duel met een ander wapen aanging.
Alle commotie daargelaten, Theo ging met zijn geschoffeerde lezer een duel aan, waarbij Van Gogh het wapen had gekozen, het geschreven woord. Dit zou eerlijk zijn, als hij bijvoorbeeld als tegenpartij cabaretier Najib Amhali of een andere welbespraakte Mohammedaan had verkregen. De gemiddelde lezer van zijn columns bleek echter minder goed van de tongriem gesneden te zijn en koos uiteindelijk voor een andere oplossing. Theo tussen zes planken en de Nederlandse Staat als toezichthouder achteraf straffend, terwijl mogelijk eerder ingegrepen had kunnen worden Dat Theo wettelijk gezien alles mócht zeggen, wil nog niet betekenen dat dat dan ook moét.

Het is de bedoeling dat een duel tussen twee partijen met gelijke wapens wordt uitgevochten, anders dient een onpartijdige instantie in te kunnen grijpen. De Conventie van Genève, wetten en verdragen, maar ook sportreglementen zien toe op een gelijkwaardige strijd, met sancties tot naleving als stok achter de deur.
In bijna alle sporten strijdt men met gelijke wapens, maar bij voetbal treedt de eigenaardigheid op dat tijdens de strijd om de bal een bijna logische objectverschuiving plaats kan vinden naar de man.
Waarom?
Als twee edelmannen het pistool kiezen en vervolgens het duel aangaan, dan zal de beste of snelste schutter winnen. De (jarenlang) gecultiveerde techniek door oefening zal de doorslag geven. Tijdens de laatste 20 passen op weg naar de eeuwigheid zal de gedoodverfde verliezer zichzelf vervloeken dat hij niet méér tijd heeft gespendeerd aan oefening.
Deze had nu kunst kunnen baren.

Het voetbalduel is regelmatig een omgelijke strijd. Vergelijk de gemiddelde techniek van een linksbuiten met die van een rechtsback en u weet dat andere middelen aangewend zullen worden.
Door de rechtsback, welteverstaan.
George Best werd ooit midden op straat beetgepakt door een verdediger uit een vorige wedstrijd: At last I can see what you look like, during the game all I saw was your ass! Tijdens het WK 1962 vond eenzelfde incident plaats tussen Garrincha en een Russische verdediger. Laatstgenoemde greep het Braziliaanse winterkoninkje tijdens een wandeling vast en schreeuwde uit verlate frustratie naar zijn teamgenoten: Ik heb ‘m, ik heb ‘m!
Zo hilarisch lost een verdediger doorgaans zijn problemen niet op. De bijnamen van beruchte achterhoedespelers spreken boekdelen: het scheermes, psycho, de muur, de tank, de rots, chopper Harris, ijzeren Rinus, de lijst met blessures van aanvallers vullen boeken.

Nu biedt voetbal behoorlijk wat ruimte aan gebrekkige spelers om te compenseren. Overtredingen, het schenden van de spelregels, zijn onderdeel van het duel, omdat voetbal een contactsport is. Een vrije trap zal volgen, maar verdere bestraffing blijft uit, want de arbitrage heeft de gele en rode kaarten gereserveerd voor de bewuste overtredingen. Er moet opzet in het spel zijn.
Nu is opzet heel moeilijk te bewijzen, daarvoor is inzicht in de psyche van een speler nodig, of een goede kennis van lichaamstaal. De afschuwelijke overtreding van de Spartaan Bouaouzan op Go Aheadspeler Niels Kokmeijer is non-verbaal waarneembaar, de dubbele ellebogen van Twentebeul Majstorovic tegen de Groningse stormram Martin Drent eveneens. De Spartaan krijgt voetbalmoord aan zijn broek, Majstorovic vrijspraak, terwijl beiden bewust kozen voor een duel op de man.
De bal zorgde voor de benodigde afleiding.

De strategie van het voetbal is er op gericht op zowel positioneel als personeel voordeel te bewerkstelligen, aldus vergroot men de kansen op een doelpunt en dus een mogelijke zege. Faas Wilkes verwoordde zijn visie op tactiek ooit kernachtig: als ik vier tegenstanders voorbijspeel, is het nog maar zeven tegen elf.
De techniek van Faas stond een dergelijke kijk op het spel toe.
De spelopvatting van oud-Wimbledonbeul Vinnie Jones zit ook in het voetbal opgesloten:Immediately wack your biggest and toughest opponent.
De fysiek van Vinnie stond een dergelijke kijk op het spel toe.
Althans, dat bepaalt de scheidsrechter, de enige instantie die moet zien te voorkomen dat een duel, dat toch al met ongelijke wapens gestreden zal gaan worden, zich binnen de regels zal afspelen (de eigen normen en waarden daargelaten).
Maar wat moet je met techniek als de scheidsrechter partijdig is? Of net de andere kant opkijkt? Of gewoon te slecht is om overtredingen te kunnen beoordelen? Laat staan zien aankomen? Dan zijn benen als bielzen te verkiezen boven een kwikzilverachtige linkerteen.

Voetbal ís oorlog.
Was nu net volgens het gezegde in oorlog niet alles geoorloofd? Vandaar dat men soms spreekt van een sportief duel, want een duel is gericht op winnen, niet op eer.

copyright by © judge